15

ਉਸ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਚੇਲਾ, ਜੋ ਚਰਚ ਵਿਚ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ; “ਸਾਡੇ ਮਾਲਕ, ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਸਿਖਿਆ ਦਿਓ ਕਿ ਸਾਡੀ ਜ਼ਬਾਨ ਤੋਂ ਨਿਕਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਵੀ ਉਨੀ ਹੀ ਹੋਵੇ ਜਿੰਨੀ ਤੁਹਾਡੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਉਸਤਤ ਗੀਤ ਬਣਨ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਤਕ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਪੁੱਜੇ।"

ਅਲਮੁਸਤਫ਼ਾ ਨੇ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਤੁਹਾਡੀ ਵਡਿਆਈ ਤੁਹਾਡੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਰਸਤਾ ਸੰਗੀਤਮਈ ਤੇ ਮਹਿਕਾਂ ਭਰਿਆ ਹੋਵੇਗਾ; ਸੰਗੀਤਮਈ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਪਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਹੈ ਅਤੇ ਮਹਿਕਾਂ ਭਰਿਆ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਜੋ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਬਾਗ਼ਾਂ ਵਿਚ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਵਚਨਬੱਧ ਹੋਣਗੇ।

"ਪਰ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਉੱਚਾਈ ਤਕ ਉਠੋਗੇ ਜਿਥੋਂ ਤਕ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਚਮਕ ਪੁੱਜਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਉਦੋਂ ਤਕ ਅੱਡ ਕੇ ਰੱਖੋਗੇ, ਜਦ ਤਕ ਉਹ ਚਮਕ ਤੇ ਮਹਿਕ ਨਾਲ ਭਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ; ਫਿਰ ਤੁਸੀ ਸਫ਼ੇਦ ਆਲ੍ਹਣੇ ਵਿਚ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਬੋਟ ਵਾਂਗ ਹੇਠਾਂ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਲੇਟ ਕੇ ਆਰਾਮ ਕਰੋਗੇ ਅਤੇ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਲਵੋਗੇ ਜਿਵੇਂ ਸਫ਼ੇਦ ਬਨਫਸ਼ੇ ਦਾ ਫੁੱਲ ਬਸੰਤ ਬਹਾਰ ਦੇ।

“ਹਾਂ, ਤੇ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਡੂੰਘੇ ਉਤਰੋਗੇ। ਤੁਸੀ ਨਦੀ ਨਾਲਿਆਂ ਦੇ ਗੁਆਚ ਚੁੱਕੇ ਫੁੱਟਦੇ ਸੋਮਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ