ਬਾਗ਼ੀ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਉਸਦੇ ਜਨਮ ਸਥਾਨ ਵਿਖੇ ਉਸਦੀ ਇਕ ਸਾਧਾਰਨ ਕਬਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਦ ਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਤੇ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਸੰਨ 1931 ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤਪਦਿਕ, ਕੈਂਸਰ ਅਤੇ ਨਮੋਨੀਆ ਕਾਰਨ ਹੋਈ ਤਾਂ ਹਰ ਧਰਮ ਦੇ ਲੋਕ, ਰਾਜਸੀ ਨੇਤਾ ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਮੁਖੀ ਉਸਦੇ ਜਨਾਜ਼ੇ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ। ਅਜੋਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਉਸਨੂੰ ਪੀਰ, ਔਲੀਆ ਤੇ ਪੈਗਬੰਰ ਤੋਂ ਘਟ ਨਹੀਂ ਮਨੰਦੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਨੂੰ ਧਾਰਮਿਕ ਪੁਸਤਕਾਂ ਤੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਹਰ ਜ਼ਬਾਨ ਵਿਚ ਉਸਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਅਨੁਵਾਦ ਹੋ ਕੇ ਬਹੁ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਵਿਕ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਵੀ ਉਸਦੀਆਂ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ (ਇਸੇ ਕਲਮ ਤੋਂ) ਅਨੁਵਾਦ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪਾਠਕਾਂ ਤਕ ਪੁਜਦੀਆਂ ਕਰਨ ਦਾ ਸਫਲ ਉਪਰਾਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਨੁਵਾਦ ਦੇ ਪੱਖ ਤੋਂ ਲੇਖਕ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਇਕਸੁਰ ਹੋਇਆ ਜਾਏ; ਦੂਸਰਾ ਲੇਖਕ ਦੀਆਂ ਸਮੁਚੀਆਂ ਕਿਰਤਾਂ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਿਆ ਤੇ ਸਮਝਿਆ ਜਾਏ ਤਾਕਿ ਪਾਠਕ ਲੇਖਕ ਦੀ ਸੋਚ, ਪ੍ਰਗਟਾ ਢੰਗ ਤੇ ਵਿਅਕਤੀਤੱਵ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਸਕਣ, ਸ਼ਬਦ ਚੋਣ ਵਲ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਕਿ ਲੇਖਕ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾ ਹੋ ਸਕੇ।

ਹੱਥਲੀ ਪੁਸਤਕ 'ਪੈਗੰਬਰ ਤੇ ਪੈਗਾਮ' (The Voice of the Master) ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ ਖ਼ਲੀਲ ਜਿਬਰਾਨ ਦਾ ਵੀਨਸ ਤਕ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਲੇਖ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਸਰੇ ਭਾਗ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਵਿਦਵਤਾ ਭਰਪੂਰ ਵਿਚਾਰ, ਜੋ ਪੁਸਤਕ ਰੂਪ ਵਿਚ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਧਰਮ ਪੱਤਰਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਛਪੇ ਹੋਏ ਵਿਚਾਰ ਹਨ, ਬਾਕੀ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲਏ ਗਏ ਹਨ। ਇਹ