ਸਦਾ ਰਹੇਂ ਸਲਾਮਤ ਜਾਨ ਸੇਤੀ ਸ਼ਾਦ ਨਾਲ ਮੁਰਾਦ ਹਜ਼ਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਖਬਰ ਹੀਰ ਦਿਲਗੀਰ ਚਿਹ ਮੇ ਪੁਰਸੀ ਦਾਈ ਫਾਤਿਹਾ ਖੈਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਮੇਰੀ ਖੈਰ ਕੀ ਖੈਰ ਬਦ ਖੈਰ ਸਮਝੀ ਪਢੀਂ ਫਾਤਿਹਾ ਖੈਰ ਮਜ਼ਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਖਬਰ ਖੈਰ ਤੋਂ ਆਰਜ਼ੂ ਜੋ ਦਾਰਮ ਕੋਸਤ ਖਾਲਿਕ ਲੈਲੋ ਨਿਹਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਤੇਰੀ ਖੈਰ ਦਾ ਖੈਰ ਜੇ ਪਵੇ ਝੋਲੀ ਖੈਰੋਂ ਖੈਰ ਏਹੋ ਦਰਕਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਤੂ ਜ਼ਿ ਬਹਰ ਖੁਦਾ ਖੁਦ ਆ ਰਾਂਝਾ ਮੁਰਦਮ ਬਾਜ਼ ਆਈ ਬਚਿਹ ਕਾਰ ।
ਆਪ ਆ ਤੇ ਪਕੜ ਉਠਾ ਬੰਦੀ ਮੂਈ ਫੇਰ ਕੀ ਤੁਸਾਂ ਸੰਵਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਹਮਚੋ ਲਫਜ ਦਰਦਮ ਕੋ ਬਦਗ਼ਮ ਖਵਾਂਦਨ ਦਰਦਮ ਦਰਦ ਗਰਦਦ ਬਾਰ ੨ ।
ਲਫਜ਼ ਦਰਦ ਹੋਵੇ ਉਲਟਾ ਲਿਖੇ ਕੋਈ ਤਾਂ ਭੀ ਦਰਦ ਹੋਵੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਰਾਂਝਾ।
ਸੀਨਹ ਬਿਰਯਾਂ ਦਾਰਮ ਜਿਸਮ ਉਰਯਾਂ ਦਾਰਮ, ਚਸ਼ਮ ਗਿਰਧਾਂ ਦਾਰਮ ਅਬਰਵਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਲਗੀ ਅੱਗ ਨ ਬੁਝਦੀ ਸੜੇ ਸੀਨਾ ਅਖੀਂ ਵਸਦੀਆਂ ਘਟਾ ਗੁਬਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਇਖਤਸਾਰ ਗੁਫ਼ਤਮ ਦੋ ਸਿਹ ਚਾਰ ਕਲਮਹ ਬਤੋ ਆਇੰਦਹ ਅਖਤਯਾਰ ।
ਥੋੜਾ ਲਿਖਿਆ ਜਾਣੀ ਬਹੁਤ ਜਾਨੀ ਅਗੇ ਜਿਵੇਂ ਮਰਜ਼ੀ ਸਰਕਾਰ ਰਾਂਝਾ ।
ਦਰਦ ਯਾਰ ਦਾਦੀ ਦਰ ਦਯਾਰ ਦੁਸ਼ਮਨ ਬਹਰਿ ਫ਼ਜ਼ਲ ਕਦੂਮ ਬਯਾਰ ।
ਜੇ ਕਰ ਪਯਾਰ ਸਾਡਾ ਦਰਕਾਰ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀਂ ਫ਼ਜ਼ਲ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਜ਼ਾਰ ਰਾਂਝਾ।
ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿ ਕੂਟਕ :- ਦੇਖਨੇ 'ਚ ਧੋਖਾ ਦੇਨੇ ਵਾਲੀ ਰਚਨਾ :-
ਪੰਜ ਮੈਸਾਂ ਤਿੰਨ ਕਟੀਆਂ ਦੋ ਪੂਲੇ ਲਿਆਈਆਂ ਜਟੀਆਂ ।
ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਪਾਉਨਾ, ਭੱਨ ਕੇ ਨਹੀਂ ਗੰਵਾਉਨਾ।
ਇੱਥੇ ਕੱਟੀਆਂ ਦਾ ਤਾਤ ਪਰਯ ਹੈ,ਕੱਢ ਛਡੀਆਂ, ਸੋ ਪੰਜਾਂ ਚੋਂ ਤਿੰਨ ਗਈਆਂ, ਸ਼ੇਸ਼ ਦੋ ਰਹਿ ਗਈਆਂ । ਦੋ ਪੂਲੇ, ਦੋ ਮੈਸਾਂ ਪੂਰਾ ੨ ਵੰਡੇ ਆਗਿਆ ।
ਹੋਰ ਭੀ :-
