ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਕਬੀਰ ਸਾਹਿਬ ਕੀ,

ਲਹਿ ਸਕਦੇ ਨੇਂ ਮਨ ਤੋਂ ?

ਇਹਦਾ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਭੁਲਣਾ ਨਹੀਂ,

ਮੁਗਲ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਦਾਰਾ ।

ਇਹਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਨ ਹੋਵੇ,

ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਨੇ ।

ਗਰਦਨ ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਫਿਰਾਈ,

ਮਤੀ ਦਾਸ ਸਿਰ ਆਰਾ।

ਨਲੂਆ ਤੇ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਜਿਸ ਦਿਨ,

ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਬਣਾਏ।

ਕੜੇ ਕਬਾਇਲੀ ਬਿਰਕ ਨ ਸੱਕੇ,

ਧੜਕੇ ਸਨ ਜਿਉਂ ਪਾਰਾ ।

ਇਸ ਤੋਂ ਰਾਜ ਹਿਮਾਲੀ ਜਿਸ ਦਮ,

ਰੋਰਿਕ ਨੇ ਆ ਲੀਤਾ,

ਤਾਂ ਉਹ ਪਰਬਤ ਨਾਇਕ ਬਣਿਆ,

ਚਿਤਰਕਾਰ ਨਿਆਰਾ ।

ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਹੀ ਇਹਦਾ ਜੱਨਤ,

ਆਹ ਕਸ਼ਮੀਰ ਸੁਹਾਉਣਾ ।

ਸ਼ਾਲ੍ਹਾ ! ਨਹੁੰ ਮਾਸ ਰਹੇ ਜੁੜਿਆ,

ਤੋੜੇ ਨ ਹਤਿਆਰਾ ।