ਬੁਧ ਵਾਕਰ ਦਰਦੀ ਰੰਗ ਵਾਲਾ,

ਚਿੱਤਰ ਲਟਕਾਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।

ਟੀਚਾ ਤੇ ਭਾਵ ਨਹੀਂ ਜਾਤਾ,

ਨਿਤ ਪਾਠ ਕਰਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ,

ਫੋਕਟ ਕਰਮਾਂ ਵਿਚ ਰੁੱਝੇ ਹਾਂ,

ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਮਝਾਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।

ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਫੇਰੇਂ ਜੀਭ ਪਿਆ,

ਕਿ ਦਿਲ ਦੀ ਭਟਕੀ ਬੁਝ ਗਈ ਏ,

ਸ਼ੇਖ਼ਾ ਸ਼ੇਖ਼ੀ ਕਿਉਂ ਮਾਰ ਰਿਹੋਂ,

ਅੰਦਰੋਂ ਰਸ ਪਾਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।

ਆਹ ਉਮਰ ਖਿਆਮੀ ਮਨ ਲੱਗੀ,

ਔਹ ਹਾਫਿਜ਼ ਦੀ ਮੂੰਹ ਲਗਦੀ ਨਹੀਂ,

ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਪਿਆਲੇ ਵਿਚ,

ਪਾਂਦਾ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।

ਬੁਲ੍ਹੇ ਨੇ ਜਿਸ ਦਮ ਪੀ ਲੀਤੀ,

ਥਈਆ ਥਈਆ ਕਰ ਨੱਚ ਉਠਿਆ,

ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਲਯ ਦੇ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ,

ਮੁਰਸ਼ਦ ਨੂੰ ਰਿਝਾਂਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।