ਲੋਹਾ

ਤੁਸੀਂ ਲੋਹੇ ਦੀ ਕਾਰ ਝੂਟਦੇ ਹੋ।

ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲੋਹੇ ਦੀ ਬੰਦੂਕ ਹੈ।

ਮੈਂ ਲੋਹਾ ਖਾਧਾ ਹੈ।

ਤੁਸੀਂ ਲੋਹੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋ।

 

ਲੋਹਾ ਜਦ ਪਿਘਲਦਾ ਹੈ,

ਤਾਂ ਭਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਨਿੱਕਲਦੀ।

ਜਦ ਕੁਠਾਲੀ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ 'ਚੋਂ

ਭਾਫ਼ ਨਿੱਕਲਦੀ ਹੈ

ਤਾਂ ਲੋਹਾ ਪਿਘਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,

ਪਿਘਲੇ ਹੋਏ ਲੋਹੇ ਨੂੰ,

ਕਿਸੇ ਵੀ ਅਕਾਰ ਵਿੱਚ,

ਢਾਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਕੁਠਾਲੀ ਵਿੱਚ ਮੁਲਕ ਦੀ ਤਕਦੀਰ ਢਲੀ ਪਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,

ਇਹ ਮੇਰੀ ਬੰਦੂਕ,

ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਬੈਂਕਾਂ ਦੇ ਸੇਫ,

ਤੇ ਪਹਾੜਾਂ ਨੂੰ ਉਲਟਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ,

ਸਭ ਲੋਹੇ ਦੇ ਹਨ।

ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਉਜਾੜ ਤੱਕ ਹਰ ਫ਼ਰਕ,

ਭੈਣ ਤੋਂ ਵੇਸਵਾ ਤਕ ਹਰ ਇਹਸਾਸ,

ਮਾਲਕ ਤੋਂ ਮਾਤਹਿਤ ਤਕ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤਾ,

ਬਿੱਲ ਤੋਂ ਕਨੂੰਨ ਤਕ ਹਰ ਸਫ਼ਰ,

ਲੋਟੂ ਨਿਜ਼ਾਮ ਤੋਂ ਇਨਕਲਾਬ ਤਕ ਹਰ ਇਤਿਹਾਸ,

ਜੰਗਲ, ਭੋਰਿਆਂ ਤੇ ਝੁੱਗੀਆਂ ਤੋਂ ਇੰਟੈਰੋਗੇਸ਼ਨ

ਤਕ ਹਰ ਮੁਕਾਮ, ਸਭ ਲੋਹੇ ਦੇ ਹਨ।

 

ਲੋਹੇ ਨੇ ਬੜਾ ਚਿਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ

ਕਿ ਲੋਹੇ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਲੋਕ