ਵੇਖ ਕੇ ਲੋਕੀਂ

ਲੂੰ ਲੂੰ ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਬੋਲੇ

ਉਹਦੀ ਮੇਰੀ ਰਹਿ

ਪੀੜਾਂ ਸਹਿਣ ਦੇ

ਹੋ ਗਈ ਤੇਰੀ ਜਿੱਤ ਵੇ

ਮਿੱਟੀ, ਅੱਗ ਤੇ ਪਾਣੀ

ਕੰਧਾਂ ਕੋਠੇ ਡੋਰੇ ਹੋ ਗਏ

ਵੇਂਹਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ

ਦਿਲ ਉਹਦੇ 'ਤੇ ਮਰਦਾ ਏ

ਤੈਨੂੰ ਇੰਜ ਨਿਗਾਹਵਾਂ

ਕਿਸਮਤ ਹੁੰਦੀ ਚੰਗੀ

ਡੋਬ ਜਾ ਯਾ ਤਾਰ

ਘੁੰਮਣ-ਘੇਰਾਂ ਦੀ ਸਰਦਾਰੀ

ਇਸ਼ਕਾ! ਤੂੰ ਜੋ ਚੰਡੇ ਨੇ

ਜਦ ਵੀ ਪੀੜਾਂ ਬੋਲੀਆਂ

ਕੀ ਕਹਿਨਾਂ ਏਂ

ਜਿਹਦੇ ਬਾਝੋਂ ਜੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ

ਜੀਣਾ ਮਰਨਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ

ਤੇਰੇ ਆਲ-ਦੁਆਲ਼ੇ

ਸੂਰਜ ਵਰਗੀ ਗੱਲ

ਜਿਹੜਾ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਿਆ

ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਕੋਈ ਸੋਚ

ਮੇਰੀ ਸੀ ਜੋ

ਬੱਸ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ

ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ ਬੈਠੀ ਆਂ

ਇਹ ਤੇਰੀ ਬੇਦਿਲੀ