ਵਿਰਾਸਤ
ਮਾਂ ਨੇ ਚੁੱਪ ਦੀ ਗੁੜ੍ਹਤੀ ਦੇ ਕੇ
ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਈ ਸੀਅ ਦਿੱਤੇ
ਪਰ ਖੌਰੇ ਕਿਉਂ
ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਭੁੱਲ ਗਈ
ਅੱਖ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਤੇ ਚਾਰ ਚੁਫ਼ੇਰੇ
ਸ਼ਕਲਾਂ ਦਿਸੀਆਂ
ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਪੁੱਛ ਨਾ ਸਕੀ
ਵੇਂਹਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ
ਮੈਂ ਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ
ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੇਂਹਦੀ ਰਹੀ
ਬੁੱਲ੍ਹ ਸੀਤੇ ਸੀ ਹੋਰ ਕੀ ਹੁੰਦਾ
ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ
ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀਆਂ
ਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਦੀ ਪੱਟੀ ਆ ਗਈ
ਅੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਬੱਝੀ
ਰੱਤੀ ਪੱਟੀ
ਜਿਹਦੀ ਗੰਢ ਮੈਂ ਖੋਲ ਨਾ ਸੱਕੀ
ਪੋਟੇ ਹੰਭ ਗਏ
ਨਹੁੰ ਵੀ ਝੜ ਗਏ
ਪਰ ਨਾ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਇਹ ਰਸਮਾਂ ਦੀ ਰੱਤੀ ਪੱਟੀ
ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਟੁੱਟੇ ਖ਼ਾਬ ਤੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਸੋਚਾਂ
ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਕਿਸਰਾਂ ਸੌਂਪਾਂ?
