ਤਉ ਹੋਇ ਮਨਹਿ ਪਰਗਾਸੁ ॥ (੩) ਧਨੁ ਸਾਚਾ

ਤੇਊ ਸਚ ਸਾਹਾ॥ (੪) ਹਰਿ ਹਰਿ ਪੂੰਜੀ ਨਾਮ

ਬਿਸਾਹਾ॥ (੫) ਧੀਰਜੁ ਜਸੁ ਸੋਭਾ ਤਿਹ

ਬਨਿਆ॥ (੬) ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸ੍ਰਵਨ ਜਿਹ

ਸੁਨਿਆ॥ (੭) ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਹ ਘਟਿ ਰਹੇ

ਸਮਾਈ॥ (੮) ਨਾਨਕ ਤਿਹ ਜਨ ਮਿਲੀ

ਵਡਾਈ ॥੩੫॥

ਅਰਥ - ੧. ਧਧੇ ਦੁਆਰਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਜੀਵ ਦੇ ਮਨ ਦਾ ਦੌੜਨਾ ਤਦ ਮਿਟਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਇਸ ਦਾ ਸਤਿਸੰਗਤਿ ਵਿਚ ਵਾਸਾ ਹੋਵੇ ੨. ਹੇ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ! ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੀ ਧੁਰ ਤੋਂ (ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ) ਕਿਰਪਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਇਸ ਜੀਵ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੋਵੇਗਾ। ੩. ਜਿਸ ਦੇ ਕੋਲ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਸੱਚਾ ਧਨ ਹੈ, ਉਹੋ ਸੱਚਾ ਹੈ। ੪. ਜਿਸ ਦੇ ਕੋਲ ਹਰੀ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਪੂੰਜੀ (ਰਾਸ) ਹੈ, ਉਹੋ ਜੀਵ ਨਾਮ ਵਪਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ੫. ਧੀਰਜ, ਜਸ ਤੇ ਸ਼ੋਭਾ ਵਾਲਾ ਉਹੋ ਪੁਰਸ਼ ਬਣਿਆਂ ਹੈ, ੬. ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣਿਆਂ ਹੈ। ੭. ਜਿਸ ਪੁਰਸ਼ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਗੁਰਮੁਖਤਾ ਵੱਸਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ੮. ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸੇ (ਭਗਤ) ਜਨ ਨੂੰ ਵਡਿਆਈ ਮਿਲੀ ਹੈ ॥੩੫॥

ਸਲੋਕੁ ॥

(੧) ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨਾਮੁ ਜਪੁ ਜਪਿਆ ਅੰਤਰਿ

ਬਾਹਰਿ ਰੰਗਿ॥ (੨) ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਉਪਦੇਸਿਆ

ਨਰਕੁ ਨਾਹਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ॥੧॥