ਤੇ ਜੀਵ ਦਾ ਮਨ ਇਸ ਮਾਇਆ ਨੂੰ ਚੰਬੜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ੨. ਪਰ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ! ਜਿਸ ਪੁਰਸ਼ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਇਸ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੰਗਣ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਵੋ, (ਉਹ ਬਚ ਸਕਦਾ ਹੈ), ਉਹ ਪੁਰਸ਼ ਫਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ-ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ॥੧॥

ਪਉੜੀ॥

(੧) ਮਮਾ ਮਾਗਨਹਾਰ ਇਆਨਾ॥ (੨)

ਦੇਨਹਾਰ ਦੇ ਰਹਿਓ ਸੁਜਾਨਾ ॥ (੩) ਜੋ ਦੀਨੋਂ

ਸੋ ਏਕਹਿ ਬਾਰ॥ (੪) ਮਨ ਮੂਰਖ ਕਹ ਕਰਹਿ

ਪੁਕਾਰ ॥ (੫) ਜਉ ਮਾਗਹਿ ਤਉ ਮਾਗਹਿ

ਬੀਆ॥ (੬) ਜਾ ਤੇ ਕੁਸਲ ਨ ਕਾਹੂ ਥੀਆ ॥

(੭) ਮਾਗਨਿ ਮਾਗ ਤ ਏਕਹਿ ਮਾਗ॥ (੮)

ਨਾਨਕ ਜਾ ਤੇ ਪਰਹਿ ਪਰਾਗ ॥੪੧॥

ਅਰਥ- ਮੰਮੇ ਦੁਆਰਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਮਾਇਆ ਮੰਗਣ ਵਾਲਾ ਪੁਰਸ਼ ਮੂਰਖ ਹੈ। ੨. (ਕਿਉਂਕਿ) ਦੇਣ ਵਾਲਾ (ਪ੍ਰਭੂ) ਤਾਂ ਸੁਜਾਨ ਹੈ। ਉਹ ਆਪ ਹੀ (ਬਿਨਾ ਮੰਗਿਆਂ ਸਭ ਦਾਤਾਂ) ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ੩. ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਇਸ ਜੀਵ ਨੂੰ ਜੋ ਕੁਛ ਦੇਣਾ ਹੈ, ਉਹ ਇਕ ਵਾਰ ਹੀ ਦੇ ਛੱਡਿਆ ਹੈ (ਭਾਵ ਜੀਵ ਦੇ ਮਸਤਕ 'ਤੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਸਭ ਕੁਛ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ) ੪. ਹੇ ਮਨ ਮੂਰਖ! ਤੂੰ (ਮਾਇਆ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ) ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ ਪੁਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈਂ ? ੫. ਤੂੰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੁਛ ਮੰਗਦਾ ਹੈਂ (ਨਾਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾ) ਹੋਰ ਦੁਨਿਆਵੀ ਪਦਾਰਥ ਹੀ ਮੰਗਦਾ ਹੈਂ। ੬. ਇਹਨਾਂ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਮੰਗਣ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਕਦੀ ਵੀ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ (ਸਗੋਂ ਦੁਖ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਹੈ)। ੭. ਜੇ ਤੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਕੁਛ ਮੰਗਣਾ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਕ ਨਾਮ ਦੀ ਦਾਤ