ਜਰਦੇ ਵਾਲੇ ਪਤੀਲੇ ਉੱਤੋਂ ਢੱਕਣ ਲਾਹੇ ਜਾਣ ਉੱਤੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਸ਼ਾਬਾਸ਼, ਮੇਰੀਏ ਧੀਏ। ਮੈਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰਸੋਈ ਦਾ ਚਾਰਜ ਤੈਨੂੰ ਸੌਂਪ ਕੇ ਸੁਰਖਰੂ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੀ। ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, "ਪੁੱਤਰ, ਤੇਰੇ ਮਗਰੋਂ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਬੇ-ਰੌਣਕੀ ਹੋ ਜਾਣ ਦਾ ਡਰ ਹੈ। ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਰਸੋਈ ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ

ਤਾਰੀਫ਼ਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਮੇਰੇ ਪਕਾਏ ਭੋਜਨ ਦੀਆਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਯਕੀਨ ਨਾਲ ਜਾਣਦੀ ਸਾਂ ਕਿ ਇਹ ਸੱਚੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਭੇਜਨ ਨੂੰ ਚੱਖ ਕੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਵੇਖਿਆ ਅਜੇ। ਮਾਤਾ ਜੀ ਲਈ ਇੱਕ ਥਾਲੀ ਪ੍ਰੋਸ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਰੱਖੀ। ਅਤਿਅੰਤ ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਚਾਅ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖਾਣਾ ਅਰੰਭ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਚਿੰਤਾ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਈ। ਬਾਕੀ ਸਭ ਖਾਣ ਵਿੱਚ ਮਸਰੂਫ਼ ਸਨ। ਮੈਂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸਾਂ। ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ, "ਮਾਤਾ ਜੀ, ਕੀ ਗੱਲ ਹੋ ?"

"ਨੀਰਜ ਤੇ ਕਮਲ ਕਿੱਥੇ ਹਨ?"

ਮੈਂ ਏਧਰ-ਓਧਰ ਵੇਖਿਆ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਕਿਧਰੇ ਨਾ ਦਿਸੇ। ਮੈਂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, "ਤੁਸੀ ਖਾਓ, ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਜ਼ਰਾ ਪਤਾ ਕਰਨ।"

"ਜ਼ਰਾ ਹੌਲੀ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਕਰ ਕੇ ਆਖੀਂ। ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਕਿਰਕਿਰਾ ਨਾ ਹੋਵੇ।"

ਮੈਂ ਇਵੇਂ ਹੀ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਪਲੇਟ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਪਕੜੀ, ਖਾਂਦੇ ਖਾਂਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਚਲੇ ਗਏ। ਏਧਰ ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਆਪਣੇ ਧਿਆਨ ਭੋਜਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਰਹੇ। ਮੈਂ ਵੀ ਖਾਣ ਬੈਠ ਗਈ ਅਤੇ ਖਾਂਦੀ ਹੋਈ ਆਪ ਹੀ ਹੇਰਾਨ ਹੋ ਰਹੀ ਸਾਂ ਕਿ ਸਭ ਕੁਝ ਏਨਾ ਸੁਆਦੀ ਕਿਵੇਂ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਆਈਸ ਕ੍ਰੀਮ ਖਾਧੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੇਰੇ ਜੀਜਾ ਜੀ ਨੀਰਜ ਅਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਆ ਗਏ। ਸਾਫ਼ ਦਿੱਸਦਾ ਸੀ ਕਿ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਝਗੜਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰ ਅਜੇ ਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਉਂ ਚਲੇ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਘਾਟੇ-ਵੰਦਾ ਸੌਦਾ ਆਖਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਬਾਕੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਾ ਆਖੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਇਹ ਜ਼ਾਹਰ ਹੋਵੇ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਝਗੜੇ ਨੂੰ ਤਾੜ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਹਾਸੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਖਾਵਾਂ ਕਰਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇਹ ਨਾ ਹੋ ਸਕਿਆ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਬੇਠ ਕੇ ਸਪਾਰਟਾ ਦੇ ਵਿਧਾਨ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਪੜਚੋਲਵੀਂ ਝਾਤ ਪਾਈ ਜਾ ਸਕੇ। ਖਾਣ ਤੋਂ ਵਿਹਲੇ ਹੋ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਪਾਪਾ ਦੇ ਮਿੱਤਰ ਵੱਲੋਂ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ । ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਆਈਸ ਕ੍ਰੀਮ ਖਾਧੀ ਗਈ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਚਾਹ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਇੱਕ-ਡੇਢ ਘੰਟਾ ਲੇਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਗਰਮੀ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਘੱਟ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਜੰਗਲ ਦੀ ਸੈਰ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਪਰਤਣ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਨਾਲ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਟੋਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੀਜ ਕੇ ਸਾਰੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਏ। ਮਾਤਾ ਜੀ ਅਤੇ ਨੀਰਜ ਸਾਮਾਨ ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਰਹੇ। ਤੇਰੇ ਜੀਜਾ ਜੀ, ਕਮਲ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਦੇਵ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਟੋਲੀ ਸਾਂ। ਤੇਰੇ

ਜੀਜਾ ਜੀ ਦੇ ਪੁੱਛਣ ਉੱਤੇ ਕਮਲ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, "ਸੁਨੇਹਾ ਜੀ ਦੀ ਗੱਲ ਖਤਮ ਹੋਣ ਉੱਤੇ