ਜਹਾਂ ਹੁਜੂਮੇ-ਗੁਰੇਜ਼ਾਂ ਮੇਂ ਤੁਮ ਨਜ਼ਰ ਆ ਜਾਓ

ਔਰ ਏਕ-ਏਕ ਕੋ ਹੈਰਤ ਸੇ ਦੇਖਤਾ ਰਹਿ ਜਾਇ

 

ਅਜਨਬੀ

ਤੂ ਹੈ ਕੱਚੀ ਕੋਂਪਲ ਅਬ ਤੱਕ ਜਿਸ ਕੇ ਲੋਚ ਮੇਂ ਪਿਆਰ

ਔਰ ਮੈਂ ਗਰਮੀ-ਸਰਦੀ ਚੱਖੇ ਡਾਲੀ ਪਰ ਇਕ ਤਨਹਾ ਪਾਤ

ਤੂ ਸੁੱਚਾ ਮੋਤੀ, ਮੈਂ ਹੀਰਾ - ਫਿਰਾ ਜੋ ਬਰਸੋਂ ਹਾਥੋਂ-ਹਾਤ

ਤੂ ਊਸ਼ਾ ਕੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਰਤ ਹੈ ਔਰ ਮੈਂ ਜੈਸੇ ਭੀਗੀ ਰਾਤ

ਤੂ ਤਾਰੋਂ ਕੇ ਨੂਰ ਕੀ ਧਾਰਾ ਮੈਂ ਗਹਿਰਾ ਨੀਲਾ ਆਕਾਸ਼

ਮੈਂ ਹੂੰ ਟੂਟਤਾ ਨੱਸ਼ਾ ਤੂ ਹੈ ਜੈਸੇ ਸ਼ਾਖ਼ੇ-ਨਬਾਤ

ਤੂ ਹੈ ਏਕ ਐਸੀ ਸ਼ਹਿਨਾਈ ਜਿਸ ਕੀ ਧੁਨ ਪਰ ਨਾਚੇ ਮੌਤ

ਤੇਰੀ ਦੁਨੀਆ ਜੀਤ ਹੀ ਜੀਤ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਆ ? ਛੋੜ ਯੇ ਬਾਤ

ਤੂ ਹੈ ਏਕ ਪਹੇਲੀ ਜਿਸ ਕੋ ਜੋ ਬੂਝੇ ਸੋ ਜਾਨ ਸੇ ਜਾਏ

ਤੂ ਹੈ ਏਸੀ ਮਿੱਟੀ, ਜਿਸ ਸੇ ਲਾਖੋਂ ਫੂਲ ਚੜ੍ਹੇ ਪਰਵਾਨ

ਆ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਅੰਗ ਭੀ ਛੂ ਦੂੰ ਛੋੜ ਯੇ ਭੇਦ ਔਰ ਭਾਵ ਕੀ ਬਾਤ

ਮੈਂਨੇ ਵੋਹ ਸਰਹੱਦ ਛੂ ਲੀ ਹੈ ਯਹਾਂ ਅਮਰ ਹੋ ਜਾਏਂ ਪ੍ਰਾਣ

ਏ ਆਖੋਂ ਮੇਂ ਖੁਬਨੇ ਵਾਲੀ ! ਜਾਨੇ ਕੌਨ ਕਹਾਂ ਰਹਿ ਜਾਏ

ਜੀਵਨ ਕੀ ਇਸ ਦੌੜ ਮੇਂ ਪਗਲੀ, ਹਮ ਦੋਨੋਂ ਹੈਂ ਆਜ ਅਨਜਾਨ

ਲੇਕਿਨ ਏ ਸਪਨੋਂ ਕੀ ਦੁਨੀਆ ! ਤੂ ਚਾਹੇ ਤੋ ਰੋਗ ਮਿਟੈਂ

ਮੈਂਨੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖੀ ਹੈ ਤੂ ਮੇਰੀ ਬਾਤੇਂ ਝੂਟ ਨ ਜਾਨ

ਜੀਵਨ ਕੀ ਇਸ ਦੌੜ ਮੇ ਨਾਦਾਂ ਯਾਦ ਅਗਰ ਕੁਛ ਰਹਿਤਾ ਹੈ

1. ਖਿੰਡਦੀ ਭੀੜ 2. ਹੈਰਾਨੀ 3. ਰੋਸ਼ਨੀ  4. ਹਰੀ ਟਹਿਣੀ .