ਤੂੰ ਦੇਵੀ ਮੰਦਰ ਦੀ,

ਮੰਦਰ ਪੁਜਾਰੀ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਖੁਲ੍ਹਦਾ,

ਪੁਜਾਰੀ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬੰਦ ਹੁੰਦਾ,

ਪੂਜਯ ਪੁਜਾਰੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚ,

ਇਕ ਸਜਿਆ ਖਿਡੌਣਾ,

ਇਕ ਸ਼ਿੰਗਾਰਿਆ ਮੁਰਦਾ !

ਘੁਟ ਮਾਰਿਆ ਤੈਨੂੰ ਖਿੜੇ ਫੁੱਲ ਨੂੰ,

ਮਰਦ-ਮਰਜ਼ੀ ਨੇ,

ਆਪਣੀ ਗਉਂ ਲਈ ।

 

ਪੂੰਜੀ ਪਤੀ ਮਰਦ ਨੇ ਇਸਤ੍ਰੀ ਆਰਟਿਸਟ ਨੂੰ ਮੁਲ ਲੈ ਲਿਆ-

ਤੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹੁਕਮ ਅੰਦਰ ਨ੍ਰਿਤ ਕੀਤਾ,

ਉਸ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਤੇ ਮੂਰਤਾਂ ਲੀਕੀਆਂ,

ਡਰਦੀ ਤ੍ਰਹਿੰਦੀ ਨੇ ਬੁਤ ਘੜੇ,

ਜਿਹੋ ਜਿਹੇ ਉਸ ਆਖੇ,

ਜਿਹੋ ਜਿਹੇ ਉਸ ਚਾਹੇ,

ਕੁੱਤੇ ਕਤੂਰੇ,

ਬਿਲੂ ਬਲੂੰਗੜੇ ।

ਹੁਨਰ ਨਾ ਰਿਹਾ-ਹੁਨਰਨ ਨਾ ਰਹੀ,

ਮੁਸ਼ੱਕਤਾਂ ਮਾਰੀ ਇਕ ਲੋਥ ਰਹੀ, ਬਸ ।