49.  ਤਿਲਕ ਤਿਲਕ ਪਈ ਪੈਨੀ ਆਂ

ਕਾਂਗਾਂ ਵਿਚ ਆਈ ਜਵਾਨੀ,

ਮੈਂ ਹੋ ਰਹੀ ਝਲ-ਮਸਤਾਨੀ,

ਨਾਦਾਨੀ ਹਾਂ ਦੀਵਾਨੀ,

ਬਿਨ ਨਸ਼ਿਓਂ ਹੀ ਬਉਰਾਨੀ,

ਬਿਨ ਤਿਲਕਣ ਪਈ ਤਿਲਕੇਨੀ ਆਂ,

ਕੋਈ ਆਣ ਸੰਭਾਲੇ ਮੈਨੂੰ !

 

ਮੈਂ ਆਪਾ ਜਰ ਨਾ ਸਕਦੀ,

ਤੇ ਉਮ੍ਹਲ ਉਮ੍ਹਲ ਪਈ ਵਹਿੰਦੀ,

ਜਿੰਦ ਕੈਦ ਅੰਦਰ ਨਾ ਰਹਿੰਦੀ,

ਤੇ ਉਛਲ ਉਛਲ ਪਈ ਪੈਂਦੀ,

ਬਿਨ ਆਈਓਂ ਮਰ ਮਰ ਪੈਨੀ ਆਂ,

ਕੋਈ ਆਣ ਬਚਾਵੇ ਮੈਨੂੰ !

 

ਮੇਰੀ ਰਗ ਰਗ ਰਗ ਪਈ ਥਰਕੇ,

ਥਰਕਣ ਪਈ ਪਾੜੇ ਪਰਦੇ,

ਜਦ ਪੈਰ ਧਰਾਂ ਮੈਂ ਧਰਤੀ,

ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਲਰਜ਼ੇ,

ਨਾ ਪਰਦਿਆਂ ਅੰਦਰ ਰਹਿਨੀ ਆਂ,

ਕੋਈ ਆਣ ਲੁਕਾਵੇ ਮੈਨੂੰ !

 

ਅੱਡੀ ਨਾ ਲਗਦੀ ਮੇਰੀ,

ਪੱਬਾਂ ਤੇ ਤੁਰਦੀ ਜਾਂਦੀ,

ਬਿਨ ਪੀਂਘਾਂ ਪੀਂਘ ਚੜ੍ਹਾਂਦੀ,

ਗਗਨਾਂ ਵਲ ਉਡਦੀ ਜਾਂਦੀ,

ਪਈ ਹਾਣ ਹਾਣ ਦਾ ਵੇਹਨੀ ਆਂ,

ਕੋਈ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਵੇ ਮੈਨੂੰ !