5. ਫਰੇਬ

ਮੈਂ ਉਡੀਕਦੀ ਰਹੀ, ਸਾਰੀ ਰਾਤ,

ਤਾਰੇ ਗਿਣ ਗਿਣ ਕੱਢੀ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ, ਸਾਰੀ ਰਾਤ,

ਤੂੰ ਨਾ ਆਇਓਂ ।

 

ਸਵੇਰ ਸਾਰ ਥੱਕ ਗਈ ਮੈਂ,

ਅੱਖ ਲਗ ਗਈ ਮੇਰੀ,

ਤੇ ਤੂੰ ਗਲਵੱਕੜੀ ਆਣ ਪਾਈ, ਸੁਫ਼ਨੇ ਅੰਦਰ ।

 

ਫਰੇਬਾਂ ਵਾਲਿਆ,

ਜੇ ਆਉਣਾ ਸਾਈ ਇਉਂ ਸੁਫ਼ਨਿਆਂ ਅੰਦਰ,

ਧਿਙਾਣੇ ਮੈਂ ਜਗਰਾਤੇ ਕੱਟੇ, ਰਾਤਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ।