ਇਸ ਸਿਰ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਵਿਚ,

ਕੁਝ ਦਿਮਾਗ਼ ਵੀ ਹੈ ਈ,

ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿਚ ਬੁੱਧੀ,

ਬੁੱਧੀ ਵਿਚ ਠਰ੍ਹਾ-

ਸੋਚਣ ਦਾ, ਸਮਝਣ ਦਾ, ਵੀਚਾਰਣ ਦਾ ?

 

ਜੇ ਨਹੀਂ,

ਤਾਂ ਕਿਉਂ ਦਾਣੇ ਗੰਦੇ ਕਰਨਾ ਏਂ ?

ਮਰ ਪਰ੍ਹਾਂ, ਚੋਬਰਾ !

ਕਿ ਧਰਤ ਦਾ ਭਾਰ ਹੌਲਾ ਹੋਵੇ ।

 

ਜੇ ਹੈ ਈ,

ਤਾਂ ਥੀਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਜਿਊਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਜਵਾਨੀ

ਮਾਣਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?

ਹਿਲਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਹਿਲਾਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਜੋਸ਼ ਤੇਰਾ

ਜਾਗਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?

ਮਹਿਸੂਸਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਦਰਦਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ,

ਤੜਫਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?

 

ਗਿਰਦੇ ਤੇਰੇ ਵੇਖ-

ਕਿਹੀ ਮੁਰਦਿਹਾਨ ਵਰਤੀ ਹੋਈ ਏ, ਹਟਾਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?

ਬੁੱਝਿਆਂ ਜਗਾਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਮੁਰਦਿਆਂ ਜਿਵਾਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?

ਇਹ ਬੁੱਢਿਆਂ, ਬੀਮਾਰਾਂ, ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਬਦਲਾਂਦਾ

ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?