ਟੁਰਿਆ ਟੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਤੂੰ,

ਰਾਹੋਂ ਕੁਰਾਹੇ,

ਉਚਿਆਂਦਾ ਢੱਠਿਆਂ ਨੂੰ,

ਉਠਾਂਦਾ ਡਿੱਗਿਆਂ ਨੂੰ,

ਪਿਆਰਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਪਿਆਰਦਾ ਕਦੀ ਕੋਈ,

ਜਮਤੀਲਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਝੱਸਦਾ,

ਚੁੰਮਦਾ ਕੋੜ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ,

ਰਾਜ਼ੀ ਕਰਦਾ ਅਸਾਧ ਰੋਗ ਦੇ ਰੋਗੀਆਂ ਨੂੰ,

ਲੰਙਿਆਂ ਲੂਲਿਆਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦਾ ਆਪਣੀ ਕੰਧਾੜੀਂ ।

ਦਾਰੂ ਦਰਮਲ ਕਰਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਦਾ ।

 

ਗੀਤ ਗਾਉਂਦਾ ਤੂੰ

ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਚੁਰੱਸਤਿਆਂ 'ਤੇ,

ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਦਿਆਂ ਮੋੜਾਂ 'ਤੇ

ਆਬਾਦੀਆਂ 'ਚ ਵਿਰਾਨਿਆਂ 'ਚ,

ਉੱਜੜੇ ਵਸਦੇ ਕਾਰਖ਼ਾਨਿਆਂ 'ਚ

ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਪਿਆਰਾਂ ਦੇ,

ਤੇ ਬਾਪੂ ਦੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹਤ ਦੇ ।

 

ਤੇ ਵੇਖੇ ਪਕੜ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ, ਤੈਨੂੰ ਚਿੱਟੀ ਦੁੱਧ ਘੁੱਗੀ ਨੂੰ,

ਡਾਢੇ ਤੇ ਬੇ-ਦਰਦ ਲੋਕ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ,

ਓਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਬਘਿਆੜ ਫੜ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਲੇਲਿਆਂ ਨੂੰ, ਬੁੱਚੜ ਟੁਰਦੇ ਗਾਵਾਂ ਨੂੰ ।