ਗਈ। ਉਥੇ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੂੰ ਰੋ-ਰੋ ਕੇ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ।
"ਰਤਨਾਵਤੀ ! ਤੂੰ ਕੁਝ ਦਿਨ ਹੌਸਲਾ ਰੱਖ । ਜਦੋਂ ਤੇਰੇ ਪਤੀ ਦਾ ਸ਼ੱਕ ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਮੁੜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਰੋਜ਼ ਮਿਲਿਆ ਕਰਾਂਗੇ।"
ਉਸ ਦਿਨ ਤਾਂ ਉਹ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਨਾਂ ਤਕ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ। ਉਹ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੜਫਣ ਲੱਗੀ।
ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਉਹਦੀ ਅਜਿਹੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖੀ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਇਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸਪਾਤਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਰਲ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੂੰ ਜ਼ਹਿਰ ਖਵਾ ਦਿੱਤਾ ।
ਉਸ ਰਾਤ ਰਤਨਾਵਤੀ ਦੇ ਸਬਰ ਦਾ ਬੰਨ੍ਹ ਵੀ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਉਹਨੂੰ ਮਿਲਣ ਘਰੋਂ ਚਲੀ ਗਈ। ਅੱਜ ਉਹ ਘਰੋਂ ਬਹੁਤ ਸੱਜ-ਸੰਵਰ ਕੇ ਨਿਕਲੀ ਸੀ। ਰਸਤੇ 'ਚ ਉਹਨੂੰ ਇਕ ਚੋਰ ਨੇ ਤੱਕਿਆ । ਉਹ ਕੀਮਤੀ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਲਾਲਚ 'ਚ ਉਹ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਉਹ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕਿ ਉਹ ਕਿਥੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹਨੇ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆਂ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ ?
ਚੋਰ ਵੀ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੇ ਘਰ ਵੜ ਗਿਆ ਤੇ ਲੁਕ ਕੇ ਉਹਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਤੱਕਣ ਲੱਗਾ। ਉਹਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਕ ਦਰਖ਼ਤ ਸੀ । ਉਸ ਦਰਖ਼ਤ 'ਤੇ ਇਕ ਭੂਤ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਭੂਤ ਨੇ ਰਾਤ ਵੇਲੇ ਸੱਜੀ-ਸੰਵਰੀ ਰਤਨਾਵਤੀ ਨੂੰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਉਹਦੇ 'ਤੇ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਅਚਾਨਕ ਉਹਦੇ ਮਨ 'ਚ ਖ਼ਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਕਿਉਂ ਨਾ ਉਹਦੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੇ ਸਰੀਰ 'ਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਕੇ ਇਸ ਸੁੰਦਰੀ ਦਾ ਸੁਖ ਭੋਗਿਆ ਜਾਵੇ । ਇਹ ਖ਼ਿਆਲ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਉਹ ਉਸਦੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੇ ਸਰੀਰ 'ਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ । ਰਤਨਾਵਤੀ ਸਿੱਧੀ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੀ ਗੋਦੀ 'ਚ ਬਹਿ ਗਈ।
ਉਹਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੇ ਸਰੀਰ 'ਚ ਲੁਕੇ ਭੂਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਲੈ ਕੇ ਬੜਾ
