ਨੇ ਉਹਦੇ ਜਿਗਰੀ ਦੋਸਤ ਦੇਵਦੱਤ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਘੱਲਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਦੇਵਦੱਤ ਨੂੰ ਹੀ ਇਹ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦੇਵੇ। ਸੂਚਨਾ ਮਿਲਦਿਆਂ ਹੀ ਦੇਵਦੱਤ ਦੌੜਾ ਆਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖ ਕੇ ਬੜਾ ਦੁਖੀ ਹੋਇਆ। ਜਦੋਂ ਉਹਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਦੇਵਦੱਤ ਨੇ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ। ਗੰਧਰਵ ਸੇਨ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ। ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇ ਕੇ ਦੇਵਦੱਤ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਕੁੜੀ ਦਾ ਨਾਂ ਰੂਪਮਤੀ ਸੀ । ਰੂਪਮਤੀ ਦੇ ਪਿਉ ਨੇ ਜਦੋਂ ਦੇਵਦੱਤ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਬੜਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ। ਆਖ਼ਿਰ ਏਨੇ ਵੱਡੇ ਘਰ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਠੁਕਰਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ?
ਰੂਪਮਤੀ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਈ। ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮਨ 'ਚ ਗੰਧਰਵ ਸੇਨ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਹੈਸੀਅਤ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਦੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਬਾਨ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਿਆਂਦਾ।
ਫਿਰ-ਦੇਵਦੱਤ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨਾਲ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ।
ਗੰਧਰਵ ਸੇਨ ਰਾਗ-ਰੰਗ 'ਚ ਡੁੱਬ ਗਿਆ । ਉਹ ਤਾਂ ਰੂਪਮਤੀ ਨੂੰ ਇਕ ਪਲ ਲਈ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਉਹਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣ ਦੇਂਦਾ।
ਇਕ ਮਹੀਨਾ ਕਿੰਝ ਲੰਘ ਗਿਆ, ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ।
ਅਚਾਨਕ ਇਕ ਦਿਨ ਗੰਧਰਵ ਸੇਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਤੀਗਿਆ ਯਾਦ ਆਈ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਮੰਦਰ ਵੱਲ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਤੀਗਿਆ ਦੇ ਬਾਰੇ ਉਹਨੇ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਜਾਂ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਕੁਝ ਨਾ ਦੱਸਿਆ।
ਗੰਧਰਵ ਸੇਨ ਨੇ ਰੂਪਮਤੀ ਅਤੇ ਦੇਵਦੱਤ ਨੂੰ ਮੰਦਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਖਲੋਣ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਅਤੇ ਮੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਵੱਢ ਕੇ ਮਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ 'ਚ ਅਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।