ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਹੁਣ ਗੁਰਮਤਾ ਸੋਧਿਆ ਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਆਪ ਇਸ ਘੇਰੇ ਵਿਚੋ ਨਿਕਲ ਜਾਓ। ਸੋ ਚਾਰ ਪੰਜ ਸਿੰਘ ਤਾਂ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿਚ ਰਹਿ ਗਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਜਿਗ੍ਹਾ ਕਲਗੀ ਲਾ ਲਈ ਜੋ ਦੂਏ ਦਿਨ ਜਦ ਤੁਰਕ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਲੈਣਗੇ ਤਾਂ ਸਮਝਣਗੇ ਕਿ ਕਾਰਜ ਫਤਹਿ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਸੋ ਗੜ੍ਹੀ ਵਿਚ ਰਹੇ ਸਿੰਘ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਗੜ੍ਹੀ ਵਿਚੋਂ ਤੀਰ ਬਰਸਾਂਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਢੋਲ ਢਮੱਕਾ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੇ ਦੋ ਸਿੰਘ ਗੜ੍ਹੀ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਰਸਤਿਓਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਤੇ ਸੈਨਾ ਵਿਚ ਤਾੜੀ ਮਾਰ ਰੌਲਾ ਪਾ ਕੇ ਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਿਕਲ ਗਏ ਜੇ, ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਗਏ। ਪਿੱਛੇ ਸ਼ਾਹੀ ਸੈਨਾਂ ਵਿਚ ਘਮਸਾਨ ਹੋ ਪਿਆ ਤੇ ਆਪੋ ਵਿਚ ਹੀ ਟਾਕਰੇ ਹੁੰਦੇ ਰਹੇ। ਇੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੈਦਲ, ਨੰਗੀ ਪੈਰਾਂ ਚਲਦੇ ਚਲਦੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮਾਛੀਵਾੜੇ ਪੁੱਜੇ ਤੇ ਉੱਥੋਂ ਕਈ ਯਤਨਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਾਹੀ ਇਲਾਕਾ ਲੰਘ ਕੇ ਰਾਇ ਕੱਲੇ ਪਾਸ ਅੱਪੜੇ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਗਰਾਵਾਂ ਆਦਿ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਮਾਲਕ ਸੀ। ਇਸ ਨੇ ਬੜੀ ਖਾਤਰ ਤੇ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ। ਇਥੇ ਹੀ ਛੋਟੇ ਸਾਹਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਇੱਥੋਂ ਟੁਰ ਕੇ ਆਪ ਕਾਂਗੜ ਦੇ ਪਰਗਨੇ ਦੀਨੇ ਅੱਪੜੇ ਸੇ, ਜਿੱਥੋਂ ਦਾ ਕਿ ਹਾਲ ਪਿੱਛੇ ਦੇ ਆਏ ਹਾਂ।

ਦੀਨੇ ਰਹਿ ਕੇ ਆਪ ਨੇ ਫੇਰ ਸੈਨਾ ਜੋੜ ਲਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੀਤੇ ਕੌਲ ਤੇ ਖਾਧੀਆਂ ਸੁਰੀਦਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਮਿੱਟੀ ਪਾਈ ਹੈ ਤੇ ਕੁਰਾਨ ਗਊ ਜ਼ਾਮਨ ਦੇ ਕੇ ਅਹਿਦ ਤੋੜੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਰਾਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨ ਦੇਣਾ। ਹੋਰ ਸੂਬੇ ਤਾਂ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਪਾਸੇ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ, ਮਾਲਵਾ ਸਰਹਿੰਦ ਦੀ ਸੂਬੇਦਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹੈ, ਸੋ ਸਰਹਿੰਦੀ ਨੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਨਾਲ ਇਹ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਮਾਰਨੋ ਭੀ ਸੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਖਹਿੜਾ ਕਦ ਛਡਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਕ ਪਾਸੇ ਤਾਂ ਆ ਪਏ ਜੰਗ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਲਈ ਜੰਗੀ ਸਾਮਾਨ ਜੋੜਨੇ ਅਰੰਭ ਦਿਤੇ ਅਰ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਇੱਥੇ ਬੈਠ ਕੇ ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਵੱਲ ਇਕ ਖਤ ਲਿਖਿਆ ਜੋ ਫਾਰਸੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਹੈ। ਇਹ ਖਤ ਉਸਨੂੰ ਦੱਖਣ ਦੇਸ ਵਿਚ ਘੱਲਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਉਹ ਜੰਗਾਂ ਯੁੱਧਾਂ ਲਈ ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋਂ ਗਿਆ A fਗਿ ਹੀ ਅਧਸ ਗਮੀ ਦਾ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਪਤਾ ਅਜੇ ਨਹੀਂ