''ਜਰੇਂਗਾ ਜੇ, ਖਿੜੇਗਾ ਤੂੰ,

ਤੇ ਖਿੜਿਆ ਫੇਰ ਖੇੜੇਗਾ,

"ਤੇ ਹੁਣ ਖੇੜੇ ਨੂੰ ਤੂੰ ਵਰ ਲੈ,

ਹੁਣੇ ਖੇੜੇ ਨੂੰ ਤੂੰ ਵਰ ਲੈ।

"ਹੈ ਅਨਖੇੜੇ ਦੀ ਝੀਲ ਏ ਜੋ

ਜ਼ਮਾਨਾ ਦਿਨ ਨੂੰ ਲਹਿਰੇਗਾ,

"ਸੁ ਹੁਣ ਓ ਤਾਣ ਭਰ ਲੈ ਤੂੰ,

ਤਰੇਂਗਾ ਤਾਂ, ਜਿ ਹੁਣ ਤਰ ਲੈ।"

ਏ ਕਹਿੰਦੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ ਓ

ਅਵਾਜ਼ ਅਰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਜੋ ਆਈ,

ਰਹੀ ਪਰ ਗੂੰਜਦੀ ਕੰਨੀਂ :

"ਤਰੇਂਗਾ ਤਾਂ, ਜੇ ਹੁਣ ਤਰ ਲੈ।”੧