ਦੋ ਜੀਵਨ ਮੈਂ ਜੀਵਾਂ

ਦੋ ਜੀਵਨ ਮੈਂ ਜੀਵਾਂ,

ਇਕ ਆਸ਼ਾ ਤੇ ਅਭਲਾਸ਼ਾ ਦਾ

ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰਾਂ ਵਾਂਗ

ਚੁਹਲੀ, ਚੰਚਲ ਅਤੇ ਚਾਨਣਾ-

ਲੜਦਾ ਘੁਲਦਾ ਅੱਗੇ ਜਾਂਦਾ,

ਨਾਲ ਹੋਣੀਆਂ ਆਢੇ ਲਾਂਦਾ,

ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਪੈਰੀਂ ਠੁਕਰਾਂਦਾ,

ਭਰਿਆ ਨਾਲ ਵੰਗਾਰ

ਕਦੀ ਨਾ ਮੰਨੇ ਹਾਰ ।