ਜੋ ਸਰ ਭੀ ਕਸ਼ੀਦਾ ਹੋ ਉਸੇ ਦਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

ਅਗਯਾਰ ਜੋ ਕਰਤੇ ਥੇ ਸੋ ਅਬ ਯਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

 

ਵੋ ਕੌਨ ਸਿਤਮਗਰ ਥੇ ਕਿ ਯਾਦ ਆਨੇ ਲਗੇ ਹੈਂ

ਤੂ ਕੈਸਾ ਮਸੀਹਾ ਹੈ ਕਿ ਬੀਮਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

 

ਅਬ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੋਤੀ ਹੈ ਕਿ ਘਰ ਜਲਤਾ ਹੈ ਦੇਖੇਂ

ਸ਼ੋਲਾ-ਸਾ ਤਵਾਫ਼ੇ-ਦਰੋਂ-ਦੀਵਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

 

ਕਯਾ ਦਿਲ ਕਾ ਭਰੋਸਾ ਹੈ ਕਿ ਯਹ ਸੰਭਲੇ ਕਿ ਨ ਸੰਭਲੇ

ਕਯੋਂ ਖ਼ੁਦ ਕੋ ਪਰੇਸ਼ਾਂ ਮੇਰਾ ਗ਼ਮਖ਼ਵਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

 

ਹੈ ਤਰਕੇ-ਤਾਅੱਲੁਕ ਹੀ ਮਦਾਵਾ-ਏ-ਗ਼ਮ-ਏ-ਜਾਂ