ਮਾਲਕ ਦੇ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਰੱਸੀ ਫੜਾ ਦੇਣ ਦੀ ਗੱਲ ਸੋਚਣੀ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਜਾਰਾ ਲਈ ਠੀਕ ਉਵੇਂ ਹੀ ਇਕ ਚੰਗੇ ਮਾਲਕ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਲਾਡਲੀ ਧੀ ਲਈ ਚੰਗੇ ਘਰ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਹੋਵੇ।

ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਅਨੁਸਾਰ ਚਾਰਾ ਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਵਿਚ ਤਬਦੀਲੀ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਉਹ ਸਿਲਾ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਜ਼ਿਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੀ। ਸਿਲਾ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਛੱਡ ਕੇ ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਆਦਿਕ ਲਈ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਦੋ ਕੁ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਾਰਾ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰਲੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲ ਦਿਲਚਸਪੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਘਰ ਵਿਚ ਇਕੱਲੀ ਛੱਡੀ ਜਾਣ ਉੱਤੇ ਉਹ ਤਹਿਸ-ਨਹਿਸ ਮਚਾ ਦਿੰਦੀ ਸੀ; ਭੌਂਕ ਭੌਂਕ ਕੇ ਆਲਾ-ਦੁਆਲਾ ਸਿਰ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦੀ ਸੀ: ਗੁਆਂਢੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਸਿਲਾ ਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਆਖਿਆ, "ਇਹ ਵੱਡੀ ਹੋ ਕੇ ਹੋਰ ਵੀ ਤੰਗ ਕਰੇਗੀ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਦੋਂ ਜਦੋਂ ਘਰ ਵਿਚ ਬੱਚਾ ਆ ਗਿਆ। ਜੇ ਇਸਨੂੰ ਰੱਖਣਾ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ; ਵਰਨਾ ਇਹ ਆਪਣੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬਦਲੇਗੀ। ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਲਸੇਸ਼ਨ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸਾਂ। ਇਹ ਜਮਾਂਦਰੂ ਪੈਂਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ; ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।" ਜੈਕ ਫ਼ਿਕਰਮੰਦ ਸੀ।

"ਸੱਚੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਬੱਚਾ ਹੋਣ ਉੱਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਇਕ ਤੋਂ ਦੋ ਹੋ ਜਾਣਗੀਆਂ। ਪਰ ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਨਹੀਂ ਦਿਵਾਉਣੀ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਇਹ ਨਿਰਦੈਤਾ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਆਰ.ਐਸ.ਪੀ.ਸੀ.ਏ. (ਰਾਇਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਆਫ਼ ਵੈਨਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਕਰੂਐਲਟੀ ਟੂ 'ਐਨੀਮਲਜ਼) ਦੇ ਕਰਮਚਾਰੀ ਹੋ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਲਾਹ ਕਿਵੇਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹੋ ?"

"ਫਿਰ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹੱਲ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ?"

"ਇਕੋ ਹੱਲ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦਿਆਲੂ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਹੱਸੀ ਫੜਾ ਦਿਆਂ। ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਚਿੰਤਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਹਫ਼ਤੇ ਇਸਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਸਾਪਿੰਗ ਕਿਵੇਂ ਕਰਾਂਗੀ। ਕਬੂਤਰਾਂ, ਬਿੱਲੀਆਂ ਅਤੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਆਦਿਕ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਇਹ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ; ਲਾਲ ਮਾਰ ਕੇ ਜਾ ਪੈਂਦੀ ਹੈ; ਬੱਚਿਆਂ ਵੱਲ ਦੌੜ ਪੈਂਦੀ ਹੈ; ਮੈਨੂੰ ਘਸੀਟ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਮੈਂ ਛੁਟ-ਪਾਥ ਉੱਤੇ ਪਈ ਹੋਵਾਂ, ਟਰਾਲੀ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਚਲੀ ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਸੜਕ ਵਿਚ ਰੁਲ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜ਼ਾਰਾ ਕਿਸੇ ਬਿੱਲੀ ਜਾਂ ਕਬੂਤਰ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।"

"ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਮੈਂ ਕਰ ਲਿਆਵਾਂਗਾ ਸਨਿਚਰਵਾਰ ਨੂੰ।"

"ਪਰ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੀ ਦਿਆਂਗੀ; ਉਸਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਮੈਂ ਕਰਾਂਗੀ: ਉਸਨੂੰ ਕਲੀਨਿਕ ਮੈਂ ਲੈ ਜਾਵਾਂਗੀ। ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀਆਂ, ਨਰਸਰੀਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਥਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਜ਼ਾਰਾ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝਦੇ ਹੋ, ਸਨਿਚਰਵਾਰ ਦੀ ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਕਰ ਲਈ ਅਤੇ ਹੋ ਗਿਆ ਮਸਲਾ ਹੱਲ ? ਰਹਿਣ ਦਿਉ, ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਸੋਚਾਂਗੀ।”