" ਹੰਝੂ ਨਹੀਂ ਕੇਰ ਜਿਹਾ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਰਿਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਸਭ ਕੁੱਝ ਸਾਫ ਸਾਫ ਦਿਸਨ ਲੱਗ ਪਵੇ ਸਾਲ ਦੀ ਥਾਂ ਨਵਾਬ ਸਾਹਬ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ।
ਠੀਕ ਇਸੇ ਵੇਲੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਇਕ ਤੇਜ ਝੰਖਤ ਆਇਆ ਅਤੇ ਲਾਲ ਕਿਲ੍ਹੇ ਉੱਤੇ ਝੁਲਦਾ ਹੈਦਰੀ ਕਤਾਬ ਦੇਣੇ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗਦੇ ਝੰਡੇ ਵਿਚੋਂ ਝੰਡਾ ਨਿਕਲ ਕੇ ਉੱਚਾ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਉੱਡਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਬਾਅਦ ਚਾਂਦਨੀ ਚੌਕ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਨੌਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ
"ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਸੁਣੇ, ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਖਾਲਸੇ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿਚ ਝੁਕਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕਰੋੜ ਸਿੰਘੀਏ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਥਾ . ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਥਾ ਸੁਨਣ ਦੀ ਕਾਹਲ ਜਹੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਅਸਲ ਵਿਚ ਬਾਬਾ ਭੰਗੂ ਜਿਸ ਯੋਧੇ ਦਾ ਵੀ ਨਾਮ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਸਾਡਾ ਚਿਤ ਕਰਨ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਥਾ ਹੁਣ ਉਸ ਵੱਲ ਹੀ ਹੋ ਤੁਰੇ। ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਕਬਾਕਾਰ ਦੇ ਹੱਥ ਸੀ ਤੇ ਜਾਂ ਫੇਰ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਕਿ ਕਿਹੜੀ ਕਥਾ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਰੂਬਰੂ ਕਰਵਾਉਣਾ ਹੈ।
ਬਾਬੇ ਨੇ ਹਜੇ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਥਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ,
"ਭਾਈ ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਏਧਰ ਆਇਓ " ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ ਸਿੰਘ ਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਭਾਵ ਸਨ।
ਕੀ ਜਿਸ ਦੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਸੀ. ਉਹ ਆ ਗਿਆ ਸੀ?
ਕੀ ਸਾਡੇ ਸਾਹਵੇਂ ਸਜੇ ਖਲੋਤੇ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਹੁਣ ਖਾਲਸੇ ਦਾ ਭਾਸਾ ਭਾਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ?
ਕੀ ਜੰਗਾਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਸੁਣਦਿਆਂ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਤੱਖ ਜੰਗ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗੀ? ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਜੰਗ ਲੜਣੀ ਪਵੇਗੀ, ਇਹ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ? ਬਾਬਾ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਥਾ ਉਡੀਕਦੇ ਉਡੀਕਦੇ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਇਹਨਾਂ ਸਵਾਲਾ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਵੀ ਹੋ ਰਹੇ ਸਾਂ। ਆਪਸ ਵਿਚ ਇਹਨਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਇਕਦਮ ਦਰਬਾਰਾ ਸਿੰਘ ਬੋਲਿਆ,
ਤੇ ਬਾਬਾ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਬਾਬਾ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਦਾ ਮੁੜ ਜਨਮ ਉਹ ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਹਜੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ?"
