ਮਰਦਾਨਾ → ਸਤਿ ਕਰਤਾਰ !
ਗੁਰੂ ਜੀ → ਦੇਖ ਮਰਦਾਨੇ ! ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਸੇਵਾ ਬਖਸ਼ੀ ਹੈ, ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਆਧਾਰ ਪਛਾਣ, ਜੀਉਣਾ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ ਹੈ।
ਮਰਦਾਨਾ→ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ! ਤੇਰੇ ਸੁਹਣੇ ਮੁਖੜੇ ਨੇ ਸ਼ਬਦ ਕੀਤਾ ਹੈ 'ਜਾਹ ਵਸਤੀ ਵਿਚ, ਸਾਰੀ ਨਗਰੀ ਪੈਰੀਂ ਆ ਪਏਗੀ। ਤੇਰੇ ਏਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਸਦਕਾ ਸਭ ਪੈਰੀ ਆ ਪਈ, ਮੈਂ ਨਾ ਪਛਾਤਾ ਕਿ ਭੋਜਨ. ਬਸਤ੍ਰ, ਚਾਂਦੀ, ਸੋਨਾ ਆਪਦੇ ਉਚਾਰੇ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਹੋਇ ਆਇਆ ਹੈ। ਬਖਸ਼ਸ਼ ਕਰ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਪਛਾਣਾਂ, ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਾਂ; ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਉਚਰੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ, ਲੋੜ ਪਵੇ ਤਾਂ ਚੋਟ ਭੀ ਸਹਾਂਗਾ। ਮੈਂ ਮੂਰਖ ਤੇ ਜ਼ਾਤ ਦਾ ਨੀਵਾਂ ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਮਿਹਰ ਅਤੁੱਟ ਹੈ ਤੇ ਮੀਂਹ ਵਾਂਗੂ ਆ ਮੁਹਾਰੀ ਪਈ ਵਸਦੀ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਜੀ→ ਮਰਦਾਨਿਆਂ ! ਰਬਾਬ ਵਜਾ ਛੇੜ ਆਸਾ ਦੀ ਸੁਰ।
ਕੋਈ ਭੀਖਕੁ ਭੀਖਿਆ ਖਾਇ।।
ਕੋਈ ਰਾਜਾ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ।।
ਕਿਸਹੀ ਮਾਨੁ ਕਿਸੈ ਅਪਮਾਨੁ।।
ਢਹਿ ਉਸਾਰੇ ਧਰੇ ਧਿਆਨੁ।।
ਤੁਝ ਤੇ ਵਡਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ।।
ਕਿਸੁ ਵੇਖਾਲੀ ਚੰਗਾ ਹੋਇ ।। ੧।।
