ਸੋਚਿਆ ਏਹੁ ਜੋ ਤੁਰਤ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚੋਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰ । ਮੇਰਾ ਨਾਨਕ ਆਇਆ ਹੈ ਤੇ ਕਿਤੇ ਬਾਹਰ ਹੈ। ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਉਠਿ ਖੜੀ ਹੋਈ ਕੁਛ ਕਪੜੇ, ਕੁਛ ਮਿਠਿਆਈ ਲੇ ਕਰਿ ਪਿਛਹੁ ਜਾਕੇ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਆਇ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਆਖਿਓਸੁ ਮਰਦਾਨਿਆ ਮੈਨੂੰ ਨਾਨਕ ਮਿਲਾਇ! ਤਾਂ ਮਰਦਾਨਾ ਚੁਪ ਕਰ ਰਿਹਾ। "ਓਥਹੁਂ ਚਲੇ ਆਂਵਦੇ ਆਂਵਦੇ ਜਾਂ ਕੋਹਾਂ ਦੁਹੂਂ ਉਪਰਿ ਆਏ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਆਇ ਕਰ ਪੈਰੀਂ ਪਇਆ ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਲੱਗੀ ਬੈਰਾਗ ਕਰਨ, ਸਿਰ ਚੁੰਮਿਓਸੁ ਆਖਿਓਸੁ ਹਉ ਵਾਰੀ ਹਉ ਵਾਰੀ ਬੇਟਾ, ਹਉ ਤੁਧ ਵਿਟਹੁ ਵਾਰੀ, ਤੇਰੇ ਨਾਉ ਵਿਟਹੁ ਵਾਰੀ, ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਵਿਟਹੁ ਵਾਰੀ ਜਿਥੇ ਤੂੰ ਫਿਰਦਾ ਹੈ ਤਿਸ ਥਾਉ ਵਿਟਹੁ ਹਉ ਵਾਰੀ, ਤੁਧ ਨਿਹਾਲ ਕੀਤੀ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮੁਹੁ ਵਿਖਾਲਿਆ ਤਬ ਬਾਬਾ ਮਾਤਾ ਕਾ ਹਿਤੁ ਦੇਖ ਕਰ ਗਦ ਗਦ ਹੋਇ ਗਇਆ।”²

ਥੋੜਾ ਹੀ ਚਿਰ ਤਲਵੰਡੀ ਠਹਿਰ ਕੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਓਥੋਂ ਫੇਰ ਟੁਰ ਪਏ। ਮਰਦਾਨਾ ਬੀ ਨਾਲ ਹੀ ਗਿਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਰਾਵੀ ਵਲ ਤੇ ਫੇਰ ਝਨਾਂ ਵਲ ਗਏ। ਕਈ ਜੀਵ ਤਾਰੇ, ਕਈ ਕੌਤਕ ਵਰਤੇ। ਫੇਰ ਪਾਕਪਟਨ ਤੋਂ ਤ੍ਰੈਕ ਕੋਹ ਉਜਾੜ ਵਿੱਚ ਆ ਡੇਰਾ ਕੀਤਾ, ਏਥੇ ਸੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਨਾਲ ਗੋਸ਼ਟ ਹੋਈ। ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਦੀਆਂ ਨੌ ਪਉੜੀਆਂ ਉਚਾਰ ਹੋਈਆਂ ਤੇ ਸ੍ਰੀ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਨੇ ਗਾਵੀਆਂ। ਸ਼ੇਖ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਕੇ ਆਪ ਦਿਪਾਲਪੁਰ ਆਏ ਤੇ ਇਕ ਕੋੜ੍ਹੀ ਦਾ ਨਿਸਤਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਫੇਰ ਵੈਰੋਵਾਲ, ਜਲਾਲਾਵਾਦ ਤੋਂ ਕਿੜੀਆਂ ਪਠਾਣਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਚ ਆਏ। ਏਥੇ ਪਠਾਣ ਮੁਰੀਦ ਕੀਤੇ। ਫੇਰ ਵਟਾਲੇ ਆਏ ਤੇ ਏਥੋਂ ਸੈਦਪੁਰ ਭਾਈ ਲਾਲੋ ਜੀ

--------------------

2. ਪੁ:ਜ: ਸਾਖੀ।