ਜੀਉ ਉੱਠੀ ਤਦੋਂ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਪਿੰਗਲਾਂ` ਰਖਿਆ ਗਿਆ। ਟਾਨੀ ਜੀ ਨੇ ਫਲ ਦੀ ਕਥਾ ਵਾਲੀ ਰਾਣੀ ਦਾ ਨਾਮ 'ਅਨੰਗ ਸੈਨਾ' ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਭੀ ਕਹੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨਾਵੰਤੀ ਭਰਥਰੀ ਦੀ ਭੈਣ ਸੀ, ਭਰਥਰੀ ਦੇ ਤੇ ਮੈਨਾਵਤੀ ਦੇ ਜਂਗੀ ਖ੍ਯਾਲ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਸਨ। ਭਰਥਰੀ ਆਪ ਜੋਗੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਨਾਵੰਤੀ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਗੋਪੀ ਚੰਦ (ਜੋ ਬੰਗਾਲ ਦਾ ਰਾਜਾ ਸੀ) ਜੰਗੀ ਹੋਇਆ, ਤੇ ਦੋਵੇ ਮਾਮਾ ਭਣੇਵਾਂ ਗੋਰਖਮਤ ਦੇ ਸਤਾਰੇ ਬਣੇ।

ਰਾਜਰ ਨਾਮੇਂ ਇਕ ਯੂਰਪੀਨ ਪਾਦਰੀ ਨੇ (ਜੋ ੧੬੩੦ ਵਿੱਚ ਕਰਨਾਟਕ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਹੈ) ੧੬੫੧ ਵਿੱਚ ਭਰਥਰੀ ਦਾ ਤਰਜਮਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਤਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣੀ ਗਲ ਲਿਖੀ ਸੀ ਕਿ ਭਰਥਰੀ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਸੌ ਰਾਣੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰਸੀਆ ਅਤਿ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਝਿੜਕਿਆ, ਤਦ ਉਸਨੇ ਵਹੁਟੀਆਂ ਛੱਡ ਦਿਤੀਆਂ ਤੇ ਸੱਤਕ ਸੰਕਲਤ ਕੀਤੇ। * २

ਏਸੀਆਟਿਕ ਰੀਸਰਚਜ਼ ੯ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ :-

ਏਹ ਆਮ ਰਾਇ ਹੈ ਕਿ ਵਿਕ੍ਰਮਾ ਦਿੱਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਸੁਕਾਦਿੱਤ੍ਯ ਅਰਥਾਤ ਭਰਥਰੀ ਨੂੰ ਇਕ ਖੁੰਢੀ ਛੁਰੀ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਕੱਪ ਕੇ ਹੌਲੇ ਹੌਲੀ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਮਰਨ ਦੀ ਮੌਤੇ ਮਾਰਿਆ ਸੀ।

––––––––––

੧. ਪਿੱਲੇ ਯਾ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਵਾਲੀ।

੨. ਪਰ ਜੇ ਕੋਈ ਸੱਤਕਾਂ ਨੂੰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹੇ ਤਾਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਰਾਇ ਸੰਕਲਤ ਕਰਨ ਦੀ ਗਲਤ ਹੈ। ਓਨਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਧੁਨੀ ਇਕਤਾਰ ਐਸੀ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਹਿਰਦੇ ਦੀ ਰਚਨਾਂ ਹੋਣ ਦੀ ਪੱਕੀ ਉਗਾਹੀ ਹੈ, ਵਿਚ ਚਾਹੇ ਕਈ ਜਲੋਕ ਆਖੇਤਕ ਭਾਵੇਂ ਹੋਵੇ।