ਪ੍ਰਾਇਆ ਭਲਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਹੀ ਕਰਨ ਅੰਦਰ,

ਅਪਣੇ ਭਲੇ ਦੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰ ਆਈ।

ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਨਿੰਦਕਾਂ ਨੂੰ ਖਿਮਾਂ ਨਾਲ ਕੇਵਲ,

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਖਿਮਾਂ ਹੀ ਨਾਲ ਕਲੰਕਿਆ ਈ।

ਐਸਾ ਅਚਰਜ ਆਚਰਨ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀ,

ਮਾਨ ਯੋਗ ਭਾਰੇ ਓਹਨਾਂ ਜਾਣਨਾ ਈ॥

ਸਾਰੇ ਜਗਤ ਦੇ ਪੂਜ ਏ ਸੰਤ ਭਾਈ,

ਕਿਹੜਾ ਓਹ ਜਿਨ੍ਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾ ਪੂਜਣਾ ਈ ?

ਪਰਉਪਕਾਰ

১৭.       ਫਲ ਪੈਂਦਾ ਜਦ ਬ੍ਰਿੱਛ ਨੂੰ,

ਨੀਵਾਂ ਹੋ ਹੋ ਜਾਇ।

ਜਲ ਨਵੀਨ ਸੰਗ ਲੱਦਿਆ,

ਬੱਦਲ ਝੁਕ ਝੁਕ ਆਇ।

ਸੰਪਤ ਪਾ ਕੇ ਸੱਤਿ ਪੁਰਖ,

ਉੱਚਾ ਨਹਿ ਅਕੜਾਇ;

ਪਰ ਉਪਕਾਰੀਆਂ ਬਾਣ ਏ,

ਵਪਣ ਤਾਂ ਸਿਰ ਨਿਹੁੜਾਇ॥

 

੭੨.      ਸ਼ੋਭਾ ਕੰਨ ਦੀ ਕੁੰਡਲਾਂ ਨਾਲ ਨਾਹੀਂ,

ਧਰਮ ਪੁਸਤਕਾਂ ਸੁਣਿਆਂ ਪਰਵਾਨ ਹੋਏ।

––––––––––––

੧. ਭਾਵ ਨਿੰਮ੍ਰਤਾ ਧਾਰਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।

੨. ਦੇ ਅਰਥ ਹਨ, ਵੇਦ ਤੇ ਧਰਮ ਪੁਸਤਕ (ਦੇਖੋ ਵਿਲਸਨ)।