ਕੜੇ ਪਹਿਨਿਆਂ ਹੱਥ ਨਾ ਸੋਭਦੇ ਨੀ,
ਦਾਨ ਦਿੱਤਿਆਂ ਹੱਥ ਗੁਣਵਾਨ ਹੋਏ।
ਚੰਦਨ ਲੇਪ ਦੇ ਲਾਇਆਂ ਨਾ ਫਬਨ ਭਾਈ,
ਕਰੁਣਾਮਯ (ਜੇ ਦਿਆਲ ਹਨ ਆਨ ਹੋਏ)
ਸ਼ੋਭਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਰ ਉਪਕਾਰ ਅੰਦਰ,
ਭਲੇ ਪ੍ਰਾਏ ਵਿਚ ਜੋ ਸਵਧਾਨ ਹੋਏ॥
੭੩. ਪਾਪ ਕਰਨ ਤੋਂ ਯਾਰ ਨੂੰ ਵਰਜਦੇ ਨੀ,
ਭਲੇ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਸਮਝਾਂਵਦੇ ਨੀ।
ਗੁੱਝੀ ਯਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਛਿਪਾਂਵਦੇ ਨੀ,
ਗੁਣ ਮਿੱਤ੍ਰ ਦੇ ਜਗਤ ਪ੍ਰਗਟਾਂਵਦੇ ਨੀ,
ਬਿਪਤਾ ਪਈ ਤੇ ਸਾਥ ਨ ਛੱਡਦੇ ਨੀ,
ਜਿੰਨੀ ਸਰੇ ਭੀ ਮਾਯਾ ਪੁਚਾਂਵਦੇ ਨੀ।
ਲੱਛਣ ਏਹ ਹਨ ਸੱਚਿਆਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੇ,
ਸੰਤ ਲੋਕ ਏ ਆਪ ਬਤਾਂਵਦੇ ਨੀ।
੭੪. ਬਿਨਾਂ ਜਾਚਿਆਂ ਸਾਰਿਆਂ ਕੌਲ ਫੁੱਲਾਂ,
ਸਦਾ ਸੂਰਜ ਨੇ ਆਣ ਖਿੜਾਇਆ ਏ।
ਬਿਨਾਂ ਮੰਗਿਆ ਚੰਦ ਨੇ ਕੰਮੀਆਂ ਨੂੰ,
ਖੇੜਾ ਆਣਕੇ ਦਾਨ ਕਰਾਇਆ ਏ।
ਬਿਨਾਂ ਬੇਨਤੀ ਬੱਦਲਾਂ ਉਮਡ ਆ ਕੇ,
ਜਲ ਜਗਤ ਨੂੰ ਆਪ ਦਿਵਾਇਆ ਏ।
ਤਿਵੇਂ ਮੰਤਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਆਪੇ,
ਪ੍ਰਾਏ ਭਲੇ ਨੂੰ ਲੱਕ ਬਨਾਇਆ ਏ।
