੭੯. ਪੁੰਨ ਕਰਮ ਦਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹੋਵੇ,
ਮਨ ਬਚ ਕਰਮੀ ਭਰਿਆ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਖੇ, ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਜਿਨ੍ਹ,
ਜਗ ਉਪਕਾਰ ਹੀ ਕਰਿਆ।
ਅਲਪ ਪਰਾਏ ਗੁਣ ਨੂੰ ਉੱਚਾ
ਪਰਬਤ ਕਰ ਖੁਸ਼ ਹੋਵਨ;
ਐਸੇ ਸੰਤ ਜਗਤ ਵਿਚ ਵਿਰਲੇ,
ਪੁੰਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਰਿਆ।
੮੦. ਸੋਨੇ ਦੇ ਸੁਮੇਰ ਨਾਲ ਲੋੜ ਸਾਨੂੰ ਪਈ ਕਾਹਦੀ?
ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਕੈਲਾਸ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਕੀ ਹੈ ਲ਼੍ਯਾਵਣਾ?
ਬ੍ਰਿਛ ਉੱਗੇ ਦੋਹੀਂ ਥਾਈਂ ਰਹਿਣ ਜੇਹੋ ਜੇਹੇ ਹੋਣ,
ਸੋਰਿਆ ਨ ਕੁਛ ਭਾਈ, ਹੋਇਆ ਨ ਵਧਾਵਣਾ।
ਵਾਰਨੇ ਮਯਾਚਲਾ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਓਤੋਂ ਅਸੀਂ ਯਾਰ!
ਕਿੱਕਰ, ਨਿੰਮ, ਢਾਕ ਜਿਹੇ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆਵਣਾ।
ਜੇੜ੍ਹਾ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਉੱਗੇ ਚੰਦਨ ਦੀ ਵਾਸ ਦੇਵੇ,
ਕੌੜਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਦਨ ਹੈ ਤੂੰਹੋਂ ਹੀ ਬਨਾਵਨਾ।
––––––––––––
੧. ਇਹ ਅੱਧੀ ਸਤਰ ਮੂਲ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
੨. ਚੰਦਨ ਦਾ ਪਹਾੜ, ਮਲ੍ਯਾਗਿਰ।
