ਵੱਢਕੇ ਕਪੂਰ ਬ੍ਰਿਛ ਕੋਈ ਜੇ ਖਨਾਵੇ ਵਾੜ,
ਕ੍ਰੋਧੇ ਦੀ ਫਮਲ ਦੇ ਉਦਾਲੇ ਲਾ ਸੰਭਾਲਦਾ।
ਐਸਾ ਮੂਰਖ ਜਾਣਨਾਂ ਜੋ ਆਕੇ ਏਸ ਕਰਮ ਭੂਮ,
ਘਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਤੇ ਤਪ ਨਹੀਂ ਜੇ ਘਾਲਦਾ
੧੦੨. ਚਾਹੇ ਛਾਲ ਮਾਰੋ ਵਿਚ ਸਾਗਰੇ ਜਾ,
ਚਾਹੇ ਚੜ੍ਹੋ ਸੁਮੇਰ ਦੇ ਸ਼ਿਖਰ ਜਾਈ।
ਚਾਹੇ ਘੋਰ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਵਿਚ ਜਿਤੇ ਵੈਰੀ,
ਖੇਤੀ ਕਰੋ, ਸੇਵਾ, ਚਾਹੇ ਹੱਟ ਪਾਈ।
ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਦਯਾ ਤੇ ਚਾਹੇ ਹੁਨਰ ਸਿੱਖੋ,
ਪੰਛੀ ਵਾਂਗ ਉੱਡੋ ਅੰਬਰ, ਜ਼ੋਰ ਲਾਈ।
ਜਿਹੜਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਓਹੋ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ,
ਕਰਮ ਵੱਸ, ਹੋਣੀ ਸੌ ਨਾਂ ਟਲੇ ਭਾਈ॥
१०३. ਜੰਗਲ ਬੀਆਬਾਨ ਬਨੇਗਾ
ਉਸਨੂੰ ਨਗਰ ਸੁਹਾਵਾ।
ਸੱਤ ਓਪ੍ਰਾ ਆ ਯਾਰ ਬਨੇਗਾ,
ਕਰ ਮਿਤਰਾਈ ਦਾਵਾ।
ਧਰਤੀ ਸਾਰੀ ਰਤਨਾਂ ਵਾਲੀ
ਓਸ ਲਈ ਬਨ ਜਾਂਦੀ।
ਪੂਰਬ ਪੁੰਨ ਜਿਹਦਾ ਹੈ ਬਹੁਤਾ –
ਹਰਿਆ ਹਰਿਆ ਸਾਵਾ॥
–––––––––––
੧. ਇਕ ਇਕ ਮਤਰ ਵਿਚ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਹੈ ਤੇ ਦੁਈ ਦੁਈ ਵਿਚ ਉੱਤਰ।
੨. ਸਫਰ ਨਾ ਜਾਣਾ।
