੧੦੫. ੩੩ ਸ਼ਲੋਕ ਤੇ ੧੦੫ ਇਕੋ ਹਨ, ਉਥੇ 'ਫੁਲਾਂ ਦੇ ਗੁੱਛੇ ਸਮਾਨ' ਤੇ ਏਥੇ 'ਮਾਲਤੀ ਦੇ ਫੁਲ ਸਮਾਨ' ਪਾਠ ਹੈ। ਕਿਤੇ ੮੬ ਵਾਂ ਸਲੋਕ ਏਸ ਥਾਂ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
१०੬. ਕੌੜੇ ਵਾਕ ਬੋਲਣੋਂ ਕੰਗਲੇ,
ਬੋਲਣ ਬਚਨ ਰਸਾਲੀ।
ਵਹੁਟੀ ਅਪਣੀ ਨਾਲ ਸੰਤੋਖੀ,
ਪਰ ਨਿੰਦਾ ਤੋਂ ਖਾਲੀ।
ਐਸੇ ਸੱਜਨ ਨਹੀਂ ਘਨੇਰੇ,
ਵਿਰਲੇ ਹਨ ਗੇ, ਭਾਈ।
ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਹੈ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਧਰਤੀ ਸੋਭ ਮੁਹਾਈ॥
१०੭. ਉੱਚੀ ਉਠਸੀ ਲਾਟ,
ਉਲਟਾਓ ਅਗ ਬਲ ਰਹੀ।
ਧੀਰਜ ਹੋਇ ਨ ਘਾਟ,
ਕਲੇਸ਼ ਪਏ ਆ ਧੀਰਜੀ।
৭০੮. ਬਾਣ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਸੁਹਣੀਆਂ ਵਾਲੜੇ ਜੋ
ਨਹੀਂ ਚੀਰਦੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਿੱਤ ਤਾਂਈਂ :
ਅੱਗ ਕ੍ਰੋਧ ਦੀ ਸਾੜਵੀਂ ਲਾਟ ਡਾਢੀ,
ਨਹੀਂ ਬਾਲਦੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਿਦੇ ਭਾਈ।
––––––––––––
੧. ਮਿੱਠੇ ਵਾਕ ਬੋਲਣ ਵਿਚ ਧਨੀ ਹਨ।
२. ਵਧ।
੩. ਧੀਰਜੀ ਸੁਭਾ ਨੂੰ ਕਲੇਸ਼ ਮੇਟ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
