ਤਿਆਰ ਆਂ। ਮੈਂ ਇਰਾਦਾ ਵੀ ਪੱਕਾ ਕਰ ਲਿਆ ਏ ਪਰ ਇੱਕ ਔਕੜ ਏ, ਉਹ ਮੈਥੋਂ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।"

"ਕੀ ਔਕੜ ਏ ?" ਚਾਚੇ ਲੰਡੂ ਹਿੱਕ ਉੱਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰ ਕੇ ਆਖਿਆ, "ਮੈਂ ਹਰ ਔਕੜ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਸਾਂ ਹੋਸ਼ਾਂ । ਤੇਰੀ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਅੱਗ ਦੇ ਪਹਾੜ ਉੱਤੋਂ ਵੀ ਟੱਪਣਾ ਪਿਆ ਮੈਂ ਟੱਪ ਜਾਸਾਂ। ਤੂੰ ਹੁਕਮ ਕਰਕੇ ਵੇਖ।"

"ਨਹੀਂ ਵੇ ਲੰਡੂ, ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਤੇ ਤੇਰੀ ਆਂ, ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਏ। ਪਰ ਔਕੜ ਇਹ ਵੇ... ਸਹੁਰੇ ਝੁੱਗੇ ਨੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਖ਼ਾਤਰ ਸਾੜ ਫੂਕ ਸਕਨੀਆਂ, ਪਰ ਪੇਕਾ ਝੁੱਗਾ ਮੈਥੋਂ ਸਾੜਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਤੈਨੂੰ ਤੇ ਪਤਾ ਮੇਰਾ ਪੇਕਾ ਝੁੱਗਾ ਲੱਭੂ ਏ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਲੋਭ ਕਿੰਝ ਪੂਰਾ ਕਰਾਂ ? ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਲ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਂਵਦਾ, ਦਿਨ ਰਾਤ ਸੋਚਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆਂ।

"ਕੀ ਲੋਭ ਕਰਦਾ ਏ ਤੇਰਾ ਪੇਕਾ ਝੁੱਗਾ, ਹੋਸ਼ਾਂ ?"

"ਚੱਲ ਛੱਡ ਵੇ ਲੰਡੂ, ਮੈਂ ਆਪ ਦੁਖੀ ਆਂ, ਤੈਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਿਉਂ ਕਰਾਂ ?"

"ਤੂੰ ਦੱਸ ਤੇ ਸਹੀ, ਜੇ ਮੈਥੋਂ ਕੁੱਝ ਹੋਇਆ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਸਾਂ ।"

ਲੰਡੂ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਤੇ ਸ਼ੌਕ ਵੇਖਕੇ ਹੋਸ਼ਾਂ ਹੌਲ਼ੀ ਹੌਲ਼ੀ ਆਖਿਆ:

"ਤੈਨੂੰ ਤੇ ਮਲੂਮ ਏ, ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ। ਮੇਰੇ ਪੇਕੇ ਝੁੱਗੇ ਦਾ ਖਿਆਲ ਏ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨੱਕ ਨਮੂਜ ਦਾ ਕੋਈ ਖਿਆਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਦਾ ਈ ਖਿਆਲ ਕਰਾਂ ਲੰਡੂ ਹੁਣ ਤੂੰ ਆਪੇ ਈ ਦੱਸ, ਮੈਂ ਪੇਕੇ ਝੁੱਗੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਮਰਨ ਜੋਗੀ ਨਾ ਜਿਉਣ ਜੋਗੀ।"

ਹੱਸਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਵਗ ਟੁਰੇ। ਫੇਰ ਆਖਿਆ:

"ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਜਾਨ ਜਾਂਦੀ ਏ, ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਵੀ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੀ।"

"ਤੂੰ ਕੀ ਚਾਹਨੀ ਏ ਹੋਸ਼ਾਂ... ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ? ਤੂੰ ਕਿਧਰੇ ਇਰਾਦਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬਦਲ ਲਿਆ ?

"ਨਾ ਵੇ ਲੰਡੂ, ਤੈਥੋਂ ਮੁੱਖ ਮੋੜਾਂ ਤੇ ਮਰ ਜਾਵਾਂ । ਮੈਨੂੰ ਦੋਜ਼ਖ ਮਿਲਣ ਸਜ਼ਾਵਾਂ । ਮੈਂ ਤੇ ਔਕੜ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਏ । ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਸੀ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਜਵਾਨ ਏ। ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਬੁਰਾ ਨਾ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪੇਕਾ ਝੁੱਗਾ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਏ, ਪਰ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ। ਲੰਡੂ ਜੇ ਤੂੰ ਆਖੋਂ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਹ ਹੁਕਮ ਏ। ਹੁਣ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸਭ ਕੁੱਝ ਤੂੰ ਹੀ ਏਂ, ਬੱਸ ਤੂੰ.."

ਉਸ ਵੇਲੇ ਤਾਂ ਚਾਚਾ ਲੰਡੂ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਕੁੱਝ ਦਿਨਾਂ ਮਗਰੋਂ ਹੋਸ਼ਾਂ ਲਈ... ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਦੇਣਾ ਮੰਨ ਗਿਆ ਸੀ।

ਲੰਡੂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਧਮਕੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸਾਂ ਮੇਰੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਨਾ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਮਸ਼ੀਨ ਦੇ ਪਟੇ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਦੇ ਕੇ ਮਰ ਜਾਸਾਂ।

ਹੋਸ਼ਾਂ ਝੱਟ ਤਲਾਕ ਲੈ ਕੇ ਪੇਕੇ ਬੂਹੇ ਆ ਬੈਠੀ। ਹੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਆਵਣ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਪੇਕਿਆਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ, "ਜਦ ਲੰਡੂ ਇੱਕ ਵਸਦੇ ਘਰ ਨੂੰ