ਵੀਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਏ ਤੇ ਹੁਣ ਮਰਦਾਂ ਵਾਂਗਰ ਆਪਣਾ ਵਾਅਦਾ ਪੂਰਾ ਕਰੇ ।"

ਚਾਚੇ ਲੰਡੂ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ਾਂ ਦੀ ਰੀਝ ਸੀ । ਉਹ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੇਵਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।

ਬਰਾਦਰੀ ਵਾਲੇ ਵੀ ਆਖਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸੀ ਕਿ "ਹੋਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਤਲਾਕ ਦਿਵਾਕੇ ਲੰਡੂ ਨੇ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਜੋ ਹੁਣ ਹੋ ਗਿਆ ਸੋ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਹਨੂੰ ਹਿਕਣਾ ਕੀ।"

ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰਾਏ ਸੀ ਕਿ ਲੰਡੂ ਤੇ ਲੰਡੂ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਛੇਤੀ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਗੱਲ ਨਿਭਾ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਏ। ਹੁਣ ਰੇੜ੍ਹਕਾ ਕਾਹਦਾ ?

ਏਸ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਈ ਅੱਜ ਬਰਾਦਰੀ ਦੇ ਲੋਕ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਸਨ।

ਬਰਾਦਰੀ ਦੇ ਆਵਣ ਉੱਤੇ ਈ ਚਾਚੇ ਲੰਡੂ ਦੀ ਮਾਂ ਪੱਲਾ ਪਾ ਪਾ ਰੋਂਦੀ ਸੀ । ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਰੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬਰਾਦਰੀ ਬੂਹੇ ਆਈ ਬੈਠੀ ਸੀ । ਉੱਤੋਂ ਲੰਡੂ ਮਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਹੋਸ਼ਾਂ ਭਾਵੇਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਤੇ ਪੂਰੀ ਔਰਤ ਸੀ ਤੇ ਬਾਲ ਬੱਚੇ ਵਾਲੀ ਤਲਾਕੀ ਹੋਈ। ਉਹਦੇ ਬਦਲੇ ਵੱਟਾ ਅਣਹੋਣੀ ਗੱਲ ਸੀ । ਘਰ ਵਾਲੇ ਆਖਦੇ: "ਲੰਡੂ ਜੇ ਵੱਟਾ ਈ ਕਰਨਾ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਕੋਈ ਕੁਆਰਾ ਸਾਕ ਲੱਭ ਲੈਂਦੇ। ਅਸੀਂ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ, ਅਸਾਡਾ ਖੁਦਾ ਵੀ ਰਾਜ਼ੀ ਰਹਿੰਦਾ ।"

"ਲੰਡੂ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਕੰਮ ਈ ਲੰਡਿਆਂ ਵਾਲਾ ਕੀਤਾ ਏ। ਤੇਰਾ ਕਿਸੇ ਜੱਗ ਭਲਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ।"

ਚਾਚੇ ਲੰਡੂ ਦੀ ਤਾਂ ਰੂਹ ਈ ਕੋਈ ਵੱਖਰੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸੀ । ਉਹ ਜੰਮਿਆਂ ਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਖਿਦਮਤ ਵਾਸਤੇ ਸੀ । ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਕੰਮ ਆਵਣਾ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਨਾ ਦੇਣਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਵੰਡਣ ਲਈ ਆਪ ਭੀੜਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਣਾ।

ਏਸ ਗੱਲ ਦਾ ਈ ਤੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰਖ ਸੀ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਖਿਦਮਤ ਕਰਦਾ ਏ ਤੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦਿੰਦਾ ਏ।

ਚਾਚੇ ਲੰਡੂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਮਖੌਲ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰਦਾ ਸਾਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਹੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਉੱਤੇ ਛੇੜ ਕੇ ਆਖਿਆ ਕਰਦਾ ਸਾ, "ਵਾਹ ਓਏ ਚਾਚਾ, ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਆਇਆ ਵੀ ਤੇ ਕਿਹੜੀ ਮਾਈ ਉੱਤੇ। ਇਹਦੇ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਸੀ ਤੂੰ ਹੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜੰਮ ਪੈਂਦੇ। ਫੇਰ ਹੋਸ਼ਾਂ ਤੇ ਲੰਡੂ ਮਾਂ ਪੁੱਤਰ ਹੁੰਦੇ। ਘਰ ਦੀ ਗੱਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ।"

ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਚਾਚੇ ਲੰਡੂ ਕੋਲ ਮੈਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਸੁਣਨੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਆਖਦਾ "ਜਦ ਕਦੀ ਤੇਰੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਤਾਂ ਮਲੂਮ ਹੋਸੀ ਪੁੱਤਰਾ! ਅਜੇ ਤੂੰ ਬਾਲ ਏਂ, ਕੀ ਜਾਣੇਂ ਕਿ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਕੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ।"

ਏਨੀ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਚਾਚਾ ਲੰਡੂ ਇੱਕ ਹਉਂਕਾ ਭਰਦਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਮੁੜ ਜਾਂਦਾ ਯਾ ਮੈਂ ਖਿਸਕ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸਾਂ । ਉਹਦੇ ਦੁਖੀ ਹੋਵਣ 'ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਤਰਸ ਆਵਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਦੇ ਝੱਲਪੁਣੇ ਉੱਤੇ ਹਾਸਾ ਵੀ ਆਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ।