ਡਰਿਆ ਹੋਇਆ ਪੀਰ ਵੀ ਦੂਰੋਂ ਦੂਰੋਂ ਕੁੱਝ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਨਾਜੀ ਨੇੜੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾ ਰਿਹਾ। ਨਾਜੀ ਕਮਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੀ ਤੇ ਲੋਕ ਬਾਹਰ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ। ਪੀਰ ਵੀ ਸੂਹੇ ਤੱਕ ਈ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਅੱਗੋਂ ਨਾਜੀ ਇੰਜ ਉੱਛਲ ਕੇ ਪੈਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਪੀਰ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਨੱਸਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਨਾਜੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਜਿੰਨ ਬੋਲਿਆ, "ਅਸਾਡਾ ਪੀਰ ਆ ਗਿਆ ਏ ।

ਗੋਗੀ ਪੀਰ ਆਖੇ ਤਾਂ ਹੁਣੇ ਚਲੇ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਹੁਣੇ ਈ ਚਲੇ ਜਾਸਾਂ। ਗੋਗੀ ਪੀਰ ਹੁਕਮ ਤਾਂ ਕਰਨ ।"

ਸਾਰਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਕਰ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਉੱਥੋਂ ਖਿਸਕਣ ਦੀ ਸੋਚਾਂ।

ਮੈਨੂੰ ਤਾਵੀਜ਼ਾਂ ਵਾਲੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਯਾਦ ਤਾਂ ਆਈ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਡਰ ਵੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਖਿਆ, "ਨਾ ਜੀ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ, ਮੈਂ ਕੋਈ ਆਲਮ ਆਂ ? ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਪੀਰ ਬੁਲਾਓ।"

ਨਾਜੀ ਦੀ ਸੱਸ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਆਖਿਆ, "ਵੇ ਪੁੱਤਰ, ਜੇ ਕੋਈ ਟੂਣਾ ਆਂਵਦਾ ਈ ਤੇ ਲਾ ਚਾ, ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਤੰਗ ਆ ਗਏ ਆਂ। ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਤੰਗੀ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਪੁੱਤਰਾ ਤੇ ਅਸਾਂ ਲੱਖ ਦੁਨੀਆ । ਖੁਦਾ ਤੇਰਾ ਭਲਾ ਕਰੇ।"

ਸਾਰੇ ਆਖਣ ਲੱਗੇ: "ਆਹੋ ਯਾਰ, ਜੇ ਕੁੱਝ ਆਂਵਦਾ ਈ ਤੇ ਕਰ ਅਮਲ, ਖੋਰੇ ਰੱਬ ਤੇਰੇ ਹੱਥੋਂ ਈ ਕੋਈ ਢੋ ਲਾ ਦੇਵੇ। ਵਿਚਾਰੀ ਦੀ ਤਖਲੀਫ਼ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਏ।"

ਮੈਂ ਅਜੇ ਚੁੱਪ ਈ ਸਾਂ ਕਿ ਨਾਜੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਜਿੰਨ ਬੋਲਿਆ, "ਗੋਗੀ ਪੀਰ ਤੋਂ ਅੱਡ ਅੰਦਰ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਾ ਆਵੇ, ਸਾਰੇ ਦੂਰ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਓ।"

ਜਿੰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਣ ਕੇ ਪੀਰ ਸਮੇਤ ਸਾਰੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ । ਮੈਂ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਖਲੋਤਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਉਦੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਜਦੋਂ ਨਾਜੀ ਮੈਨੂੰ ਬਾਹੋਂ ਫੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਈ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਨਾਜੀ ਮੈਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਘੁਰਿਆ, ਫੇਰ ਝੱਟ ਕਰਕੇ ਬੂਹਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਕੁੰਡੀ ਲਾ ਲਈ। ਦੀਵੇ ਨੂੰ ਫੂਕ ਮਾਰਕੇ ਉਸ ਗੁੱਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਡਰ ਤੇ ਖ਼ੌਫ ਦੀ ਇੱਕ ਲਹਿਰ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਜੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਖਿੱਲਰ ਗਈ । ਨਾਜੀ ਇੱਕ ਚੀਕ ਮਾਰੀ ਤੇ ਘੁੱਟ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ।

ਮੈਂ ਜੂੰ ਜੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪ ਛੁਡਾਵਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦਾ ਉਹ ਉੱਨਾ ਹੀ ਹੋਰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਲੈਂਦੀ । ਮੇਰੇ ਜੁੱਸੇ ਉੱਤੇ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਚੌਕ ਵੱਢੇ। ਬਾਹਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਡਰ ਪਾਰੋਂ ਮੈਂ ਚੱਕਾਂ ਦੀ ਪੀੜ ਉੱਤੇ ਰੋਲਾ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਪਾ ਸਕਦਾ। ਉਹਦੇ ਚੱਕਾਂ ਦੀ ਪੀੜ ਨੂੰ ਜਰੀ ਜਾਂਦਾ ਸਾਂ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਮਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਹਦੀਆਂ ਵਾਹਵਾਂ ਉੱਤੇ ਚੱਕ ਵੱਢੇ। ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਨਾਜੀ ਦੇ ਜੁੱਸੇ ਦੇ ਸੇਕ ਤੇ ਮੁੜ੍ਹਕੇ ਦੀ ਵਾਹਨਕ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਭਾਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸਿਰ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਫੇਰ ਉਸ ਫੜ ਲਿਆ। ਯਾਰੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਲਿਆ। ਮੇਰੇ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਉਸ ਦੀਵਾ ਬਾਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਕੇ ਮੈਨੂੰ ਨਿੱਕਲਣ ਦਾ ਆਖਿਆ। ਨਾਲ ਈ ਉਹ ਵੀ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ। ਉਹਦੀ ਸੱਸ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ, ਮੈਨੂੰ ਦੁਆਵਾਂ