Back ArrowLogo
Info
Profile

ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮਾਝਾਂ ਤੇ ਜ਼ੋਹਰਾ ਪਾਣੀ ਭਰਨ ਆਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਘੜੇ ਧੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਜਾਗਣ ਉੱਤੇ ਦੋਵੇਂ ਮੁਸਕਰਾ ਪਈਆਂ। ਖੂਹ ਦਾ ਰਾਗ ਹੋਰ ਵੀ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ । ਮੈਂ ਅਣਜਾਣ ਬਣਕੇ ਇੱਕ ਆਕੜੀ ਲਈ ਤੇ ਫੇਰ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਲਈਆਂ। ਪਾਣੀ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਆਏ। ਦੋਵੇਂ ਗੁਟਕ ਪਈਆਂ ਸਨ। ਮੈਂ ਵੀ ਮੁਸਕਰਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਗਾਧੀ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਆਇਆ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ, "ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਪਾਣੀ ਕਿਸ ਸੁੱਟਿਆ ਏ ?" "ਅਸਾਂ ਦੋਵਾਂ ਸੁੱਟਿਆ ਏ", ਮਾਝਾ ਬੋਲੀ।

"ਕਿਉਂ ?" ਮੇਰੇ ਦੂਜੇ ਸਵਾਲ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਹਰਾ ਬੋਲੀ, "ਦਿਨ ਚੜ੍ਹ ਆਇਆ ਏ ਕਾਕਾ ਬੱਲੀ । ਇਹ ਵੇਲਾ ਜਾਗਣ ਦਾ ਏ। ਘੋੜੇ ਵੇਚ ਕੇ ਸੁੱਤਾ ਹੋਇਆ ਏਂ ।" ਏਨੀ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਮਾਝਾ ਘੜਾ ਭਰਕੇ ਜ਼ੋਹਰਾ ਨੂੰ ਚੁਕਾਵਣ ਲਈ ਆਖਿਆ। ਜ਼ੋਹਰਾ ਅੱਖਾਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਟਕਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਆਖਿਆ, "ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੌਣ ਚੁਕਵਾਏਗਾ ?" ਮਾਝਾਂ ਸ਼ਰਾਰਤ ਨਾਲ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਬੋਲੀ, "ਤੈਨੂੰ ਘੜਾ ਚੁਕਾਵਣ ਵਾਲ਼ੇ ਬਥੇਰੇ ਮਿਲ ਜਾਸਨ ਬੱਲੀਏ।" ਦੋਵੇਂ ਟਾਹ ਟਾਹ ਕਰਕੇ ਹੱਸਦਿਆਂ ਦੂਹਰਾ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਮਾਝਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਘੜਾ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ। ਇੰਜ ਗੁਟਕਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵੇਖ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਸੱਟ ਵੱਜਦੀ ਜਾਪਦੀ ਸੀ। ਅਨਾਰ ਦੇ ਦਾਣਿਆਂ ਵਾਂਗਰ ਚਿੱਟੇ ਦੰਦ ਚਮਕਦੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਿਸ਼ਕ ਨਾਲ ਹੋਰ ਵੀ ਸੁਹਣੇ ਲਗਦੇ ਸਨ। ਸੱਜਰੀ ਸਵੇਰ ਵਿੱਚ ਸੱਜਰੇ ਰੂਪ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਈ ਬਹਾਰ ਵਿਖਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰਾ ਤੇ ਬੱਸ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਈ ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਮਾਝਾਂ ਦੇ ਜਾਵਣ ਮਗਰੋਂ ਜ਼ੋਹਰਾ ਆਖਿਆ, "ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਘੜਾ ਚੁਕਵਾ ਦੇ।" ਮੈਂ ਘੜਾ ਚੁਕਾਵਣ ਲਈ ਥੱਲੇ ਉੱਲਰਕੇ ਘੜੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਇਆ। ਉਹ ਵੀ ਉੱਲਰੀ । ਉਸ ਵੀ ਘੜੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਏ ਤੇ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਉਹਦੇ ਗਲੇਵੇਂ ਅੰਦਰ ਪੈ ਗਈ। ਦੋਵੇਂ ਪੱਕੇ ਅਨਾਰ ਲਾਲ ਸੁਰਖ ਸਾਫ਼ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ । ਏਨੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਤੇ ਬੇਦਾਗ ਸਾਫ਼ ਸੁਥਰੇ ਭਰਵੇਂ ਤੇ ਤਾਜੇ ਅਨਾਰ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹੋਸ਼ ਈ ਨਾ ਕਾਇਮ ਰਹੇ। ਮੇਰੇ ਜੁੱਸੇ ਵਿੱਚੋਂ ਖ਼ੋਰੇ ਤਾਕਤ ਈ ਮੁੱਕ ਗਈ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਉੱਥੇ ਈ ਜੰਮ ਗਿਆ।

ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣ ਤੇ ਹਿੱਲਣ ਜੁੱਲਣ ਦੀ ਵੀ ਆਂਕਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੀ। ਮੈਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਈ ਨਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਆਂ। ਉਸ ਮੇਰੀ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਖ਼ੋਰੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਸੀ । ਘੜਾ ਆਪੇ ਈ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਕਈ ਦੇਰ ਇੰਜ ਈ ਉੜਿਆ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਉਸ ਆਖਿਆ, "ਘੜਾ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪ ਈ ਚੁੱਕ ਸਕਨੀ ਆਂ. ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਏ।" ਉਹ ਘੜਾ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਂਦੀ ਹੋਈ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹਾਲਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਇਆ।

ਹੋਸ਼ ਆਵਣ ਉੱਤੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਉਸ ਤਸਵੀਰ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਖਲੋਂਦਾ ਸੀ। ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਸਰੂਰ ਉਸ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਝਾਤ ਵਿੱਚ। ਏਨਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸੀਨਾ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵੇਖਿਆ ਸੀ। ਏਨਾ ਅਸਰ ਖ਼ੌਰੇ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ। ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨੇੜੇ ਅੱਪੜ ਗਿਆ ਸਾਂ।

ਪਹਿਲੇ ਜਦ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਸੁਣਾਵੰਦੇ, ਏਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਅਣਹੋਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਚਸਕਾ ਲੈ ਲੈ ਕੇ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਕਰਿਆ ਕਰਦਾ। ਹਾਣੀ ਇਸ਼ਕ

42 / 279
Previous
Next