ਰਹੇ ਸੀ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਅਸੀਂ ਵੰਡੇ ਜਿਹੇ ਗਏ ਸੀ ਪਰ ਮਲੋਟ ਸ਼ਹਿਰ, ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਸਾਡੀ ਸਲਤਨਤ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਸਨ । ਲਾਗੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਸਾਡੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਭਰਦੇ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵਸੂਲੀ ਦਿੰਦੇ। ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਵੀ ਪੈਸੇ ਦੇ ਕੇ ਸਾਥੋਂ ਕੰਮ ਕਢਾ ਜਾਂਦੇ। ਪੁਲਸ ਦਾ ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਭੈਅ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਕਾਕੇ ਸਾਡਾ ਪਾਣੀ ਭਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਕਈ ਤਾਂ ਕੀਮਤੀ ਤੋਹਫੇ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਦਿੰਦੇ । ਅਮੀਰ ਕਾਕਿਆਂ ਦਾ ਮਕਸਦ ਹੁੰਦਾ ਸਾਡੇ ਨੇੜੇ ਹੋਣਾ ਤੇ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਉਸ ਨੇੜਤਾ ਦਾ ਰੋਅਬ ਪਾਉਣਾ ਜਦਕਿ ਸਾਡਾ ਮਕਸਦ ਹੁੰਦਾ ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਮਿੱਠੇ ਗੰਨਿਆਂ' ਨੂੰ ਚੂਪਣਾ। ਦਿਨ ਮੇਲੇ ਵਾਂਗ ਲੰਘ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਇਵਜ਼ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋ ਪਿਆਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਕਬੱਡੀ ਖੋਹ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਕਦੇ ਮੇਰੀਆਂ ਪ੍ਰਾਣ- ਆਧਾਰ ਸਨ ਪ੍ਰੰਤੂ ਬਦਮਾਸ਼ੀ ਦੀ ਲਲਕ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਲਾਲਚ ਮੈਨੂੰ ਦੋਵਾਂ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਲਿਜਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ 1997 'ਚ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰਿਆ? ਮੇਰੀ ਕਬੱਡੀ ਕਿੱਥੇ ਗਈ? ਮੇਰੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਕਿਸ ਚਰਖ਼ੜੀ ਚੜ੍ਹ ਗਏ ? ਇਹ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਦਾ ਈ ਮੈਂ ਇਕ ਦਿਨ ਅੱਭੜਵਾਹੇ ਸਕੂਲ ਨੂੰ ਭੱਜ ਤੁਰਿਆ। ਸਕੂਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਮੈਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਛੱਡਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ "ਜਨਾਬ। ਰਹਿਮ ਕਰੋ ਇਸ ਸਕੂਲ 'ਤੇ ।" ਮੈਂ ਬੜੇ ਵਾਸਤੇ ਪਾਏ ਕਿ ਮੈਂ ਸਭ ਕੁਝ ਛੱਡਕੇ ਅੱਜ ਪੜ੍ਹਨ ਆਇਆ ਹਾਂ ਪਰ ਉਹ ਬੋਲੇ "ਪੜ੍ਹਨ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਆਇਆ ?" ਮੈਂ ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ। ਅਸਲ 'ਚ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਮੂਹਰੇ ਸਿਗਰਟਾਂ ਪੀ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਥਾਣਾ ਸਿਟੀ ਦਾ ਐਸ.ਐਚ.ਓ. ਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਬਹਿਸ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਸਕੂਲ 'ਚ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਡਾਂਗ ਵਾਹੀ ਸੀ । ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਕਈ ਸਕੂਲਾਂ 'ਚ ਹਾੜ੍ਹੇ ਕੱਢੇ, ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦੇ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਵਿਖਾਏ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਦਰ ਤੋਂ ਦੁਰਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਖੂਨ ਦੇ ਹੰਝੂ ਰੋਇਆ। ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀ ਬਣ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਸ਼ੁਗਲ-ਸ਼ੁਗਲ 'ਚ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਖੂੰਖ਼ਾਰ ਬਦਮਾਸ਼ ਤੇ ਇਕ ਚੋਰ ਵੱਜੋਂ ਮੋਹਰ ਲੁਆ ਚੁੱਕਾ ਸੀ । ਮੈਂ ਬੜਾ ਉਦਾਸ ਹੋਇਆ ਗਲੀਆਂ 'ਚ ਫਿਰਦਾ ਸੀ। ਪਬਲਿਕ ਪੇਸ਼ਾਬਘਰ 'ਚ ਪੇਸ਼ਾਬ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਵੇਖਿਆ। ਜਿਸ 'ਤੇ ਮਾਲਵਾ ਅਕੈਡਮੀ ਦਾ ਪਤਾ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ "+1 ਫੇਲ ਜਾਂ ਦਸਵੀਂ ਪਾਸ ਸਿੱਧੀ +2 ਕਰੋ"। ਮੈਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਪੁਰਾਣੀ ਮੰਡੀ ਸਥਿਤ ਮਾਲਵਾ ਅਕੈਡਮੀ 'ਚ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਛੁੱਟੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉੱਤੋਂ ਭਾਰੀ ਮੀਂਹ ਲਹਿ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਵਰ੍ਹਦੇ ਮੀਂਹ 'ਚ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਮੈਡਮ ਦਾ ਘਰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਉੱਧਰ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰਿਆ। ਘਰ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਮੈਂ ਮੀਂਹ 'ਚ ਭਿੱਜੇ ਨੇ ਘੰਟੀ ਖੜਕਾਈ। ਗੁੰਦਵੇਂ ਸਰੀਰ ਤੇ ਲੰਮੀਆਂ ਜੁਲਫ਼ਾ ਵਾਲੀ ਮੈਡਮ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਫ਼ਤਿਹ ਬੁਲਾਈ ਪਰ ਉਹ ਮੇਰੀ ਸ਼ਕਲ ਵੇਖ ਕੇ ਘਬਰਾ ਗਈ। ਮੈਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ "ਮੈਡਮ। ਮੈਨੂੰ +2 ਕਰਵਾ ਦਿਉ।" ਉਹ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਨਾਂਅ ਏ ਤੇਰਾ ?" ਮੈਂ ਘਬਰਾ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਕੰਬਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕਿਹਾ "ਜੀ.. ਜੀ. ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਏਂ ਬਲਜਿੰਦਰ .... ।" ਮੈਡਮ ਬੋਲੀ "ਕਿਉਂ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾ ਏਂ ? ਆ ਜਾ ਅੰਦਰ ।" ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਮੈਡਮ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਦੀ ਹੈ। ਮੈਡਮ ਨੇ ਬੈਠਕ 'ਚ