ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਸ਼ਖਸ ਨੂੰ ਖੋਹ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਜੋ ਮੇਰੇ ਜੀਣ ਦਾ ਆਸਰਾ ਸੀ। ਸਰਪੰਚ ਹੋਰਾਂ ਕਰਕੇ ਰੋਟੀ ਸ਼ਾਹੀ ਮਿਲੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਵਾਲੀਬਾਲ ਖੇਡਦੇ। ਮੇਰੀ ਵਾਲੀਬਾਲ ਦੀ ਗੇਮ ਵੇਖਣ ਕੈਦੀ ਕੰਮ ਛੱਡ ਕੇ ਆਉਂਦੇ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਮੌਜੂਦ ਸੀ ਜੀਣ ਲਈ ਫੇਰ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਕਰਨਾ ਵੀ ਕੀ ਸੀ ? ਆਪਣਾ ਕਿਹੜਾ ਕੋਈ ਸੀ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚ, ਇੱਕ ਯਾਰ ਸੀ ਹੈਪੀ, ਉਹ ਵੀ ਪਿੱਛੋਂ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ 'ਚ ਹਲਾਕ ਹੋ ਕੇ ਚਾਰੇ ਕੂੰਟਾਂ ਖਾਲ੍ਹੀ ਕਰ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਵੀ ਬੇਖ਼ਬਰ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕੈਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਹੇਜ ਨਾ ਰਿਹਾ।