ਅਡੋਲ ਨੁਕਤਾ

ਨ ਕਰ ਬੰਜਰ ਏ ਦਿਲ ਸੁੰਦਰ ਨ ਤਾਵਤ ਲਾ ਵਿਕਾਰਾਂ ਸੰਗ,

ਉਚੇਰੇ ਰੰਗ ਰਹਿਆ ਕਰ ਉਚੇਰੇ ਤੇ ਚੰਗੇਰੇ ਰੰਗ।

 

ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਸਦਾ ਸੰਗੀਂ ਇ ਚੰਗੀ ਹੈ ਸੁਹਾਵੀ 'ਮੰਗ'!

ਕਰੀਂ ਸੱਗ ਤੂੰ ਨਸ਼ਈਆਂ ਦਾ ਜੋ 'ਰਸ ਉੱਚੇ' ਦੇ ਰੱਤੇ ਰੰਗ।

 

ਕਹੇ ਖਿੜਿਆ ਸੁਹਾਵਾ ਦਿਲ ਰਹੇ ਪਰ ਚਾਉ ਸੰਗਾਂ ਵਿਚ

ਕਦੇ ਦਿਲ ਤੰਗ ਨਾ ਕਰੀਏ ਰਹੇ ਦਿਲ ਖੁਸ਼, ਨ ਹੋਵੇ ਤੰਗ।

 

ਦੁਛਾਬੇ ਤੱਕੜੀ ਗੱਭੇ ਹੈ ਨੁਕਤਾ ਬੰਦੀ ਇਕੋ ਇੱਕ

ਅਡੇਲ ਓ ਥਾਉਂ ਲਭ ਲੈਣਾ ਰਹੇ ਸਰਵੇ ਤੇ ਖਿੜਵੇਂ ਰੰਗ।

(ਕਸੌਲੀ 31-8-50)