ਗ਼ਾਫ਼ਲੀ ਵਿਚ ਬੀਤੀ ਦਾ ਹਾਵਾ

ਗਿਆ ਟੁਰ ਸੁੱਤਿਆਂ ਮਾਹੀ ਮੈਂ ਡਿਠਾ ਭੋਰ ਜਦ ਜਾਗੀ,

ਹਾਏ ਗਫ਼ਲਤ ਦੀ ਨੀਂਦੇ ਨੀ, ਮਿਰੀ ਅੱਖ ਘੇਰ ਕਿਉਂ ਲਾਗੀ?

 

ਉਕਾਈ ਹੋ ਗਈ ਕੋਈ, ਕੋਈ ਗਲ ਨਾ-ਸੁਖਾਵੀਂ ਯਾ

ਨਿਕਲ ਮੂੰਹੋਂ ਗਈ ਮੇਰੇ, ਜੁ ਚੰਗੀ ਓਸ ਨਾ ਲਾਗੀ।

 

ਘਰੀਂ ਆਇਆਂ ਪਰੀਤਮ ਦੇ ਏ ਸਉਂ ਜਾਣਾ ਅਵੱਲਾ ਏ,

ਰਹੀ, ਹਾਜ਼ਰ ਨ ਕਿਉਂ ਹਾਏ! ਕਿਉਂ ਜਾਗੇ ਰਾਤ ਨਾ ਝਾਗੀ।

 

ਜੇ ਹੁੰਦੀ ਜਾਗਦੀ, ਮਾਹੀ! ਤੁਰਨ ਦੇਂਦੀ ਨ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ

ਕਦਮ ਤੇਰੇ 'ਚ ਲਿਟ ਜਾਂਦੀ ਲਿਪਟ ਜਾਂਦੀ ਤੇਰੇ ਪਾਗੀਂ।

 

ਹਾਏ ਜ਼ਾਲਮ ਬਿਰਹੇ! ਤੈਨੂੰ ਤੂੰ ਸੁਤਿਆਂ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ

ਨਿਤਾਣੀ ਤੇ ਹੈ ਤਕ ਗੋਲੀ ਚੁਪਾਤੇ ਆਣ ਕਿਉਂ ਦਾਗੀ।

 

ਕਲੇਜੇ ਫੁੱਟ ਜਾ ਮੇਰੇ ਕਿ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਤੂੰ ਖੂੰ ਹੋ ਜਾ,

ਬਣੋ ਅਥ੍ਰੂ ਵਗੋ ਛਮ ਛਮ ਫੁਹਾਰੇ ਜਿਉਂ ਚਲਨ ਬਾਗੀਂ।

 

ਇਉਂ ਰੋਂਦੀ ਟੁਰ ਪਵਾਂ ਲੱਭਣ, ਮਿਲੇ ਪ੍ਯਾਰਾ ਮਨਾਵਾਂ ਮੈਂ

ਲਿਆਵਾਂ ਮੋੜ ਕੇ ਮਹਿਲੀਂ ਰਹਾਂ ਚਰਨਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਲਾਗੀ।

(ਕਸੌਲੀ 27-8-50)