ਤਾਂ ਜਾਣੇ ਦਿਲ ਹੋਵੇ ਜਾਨੀ
ਤਾਂ ਜਾਣੇ ਦਿਲ ਹੋਵੇ ਜਾਨੀ, ਜਦ ਜਾਨ ਜਾਨੀ ਵਲ ਹਾਰੇ ।
ਹਿਕਮਤਿ ਜਾਣ ਸਿਪਾਹੀ ਵਾਲੀ, ਜੋ ਆਪ ਮਰੇ ਸੋਈ ਮਾਰੇ ।
ਕਿਸ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰੇ ਮਨਤਾਰੂ, ਜਿਹੜਾ ਆਪ ਤਰੇ ਸੋਈ ਤਾਰੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਵੈਲ ਕਦੀਮ ਕਮੀਨਾ, ਅਸਾਂ ਜਾਚ ਡਿਠਾ ਦਿਨ ਚਾਰੇ ।
ਤੈਂਡਾ ਇਸ਼ਕ ਕਸਾਈ ਵੜਿਆ
ਤੈਂਡਾ ਇਸ਼ਕ ਕਸਾਈ ਵੜਿਆ, ਜਿਨ ਨਾਲ ਸੂਲਾਂ ਦਿਲ ਭਰਿਆ ।
ਇਕ ਦਿਨ ਬਰਸ ਜੇਹਾ ਹੋ ਬੀਤੇ, ਮੈਂ ਉਮਰ ਵਲੋਂ ਬਹੁ ਡਰਿਆ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਡਿਠੇ ਮੁਖ ਤੇਰਾ, ਮੇਰਾ ਤਨ ਮਨ ਥੀਵੇ ਹਰਿਆ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਸ਼ਾਹ ਉਡੀਕੇ ਤੇਰਾ, ਕਦੀ ਆ ਮਿਲ ਭਾਗੀਂ ਭਰਿਆ ।
ਤੈਨੂੰ ਹੁਸਨ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰੇਂਦਾ
ਤੈਨੂੰ ਹੁਸਨ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰੇਂਦਾ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਸਤਾਇਆ ।
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਆਣ ਹੁਸਨ ਦੀ ਸਮਝਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਉਠਦਾ ਸੂਲ ਸਵਾਇਆ ।
ਸਭੇ ਦਰਦ ਡਿਠੇ ਸਭ ਦੁਖੀਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਸਮਝ ਦੁਖ ਲਾਇਆ ।
ਆਤਸ਼ ਸਮਝ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਹਾਸ਼ਮ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣਾ ਆਪ ਜਲਾਇਆ ।
ਤਨ ਦੀ ਚਿਖਾ ਬਣਾਵੇ ਦੀਪਕ
ਤਨ ਦੀ ਚਿਖਾ ਬਣਾਵੇ ਦੀਪਕ, ਤਾਂ ਆਣ ਜਲਣ ਪਰਵਾਨੇ ।
ਭਾਂਬੜ ਹੋਰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦਿਸਦੇ, ਪਰ ਓਸ ਪਤੰਗ ਦੀਵਾਨੇ ।
ਆਪਣਾ ਆਪ ਬਣਾਵੇ ਕੋਲੇ, ਸੋ ਕਰੇ ਕਬਾਬ ਬਿਗ਼ਾਨੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਰਾਹ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ, ਹੋਰ ਜਾਦੂ ਸਿਹਰ ਬਹਾਨੇ ।1
