-"ਚੋਂਦਾ ਚੋਂਦਾ ਸੁਣਾ.!" ਕੋਈ ਹੋਰ ਤੋਤਲਾ ਬੋਲਿਆ।

-"ਕਰ ਦੇਹ ਰੂਹਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਬਾਈ ਬਣਕੇ..!"

ਮਸ਼ੀਨ 'ਤੇ ਤਵਾ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।

-"ਗੋਲ ਮਸ਼ਕਰੀ ਕਰ ਗਿਆ ਨ੍ਹੀ ਬਾਬਾ ਬਖ਼ਤੌਰਾ..!"

ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਗਧੇ ਵਾਂਗ 'ਹੀਂਗਣਾਂ ਛੁੱਟ ਪਿਆ। ਚੀਕਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ।

-"ਵਾਹ ਬਈ ਵਾਹ..!"

-"ਐਹੋ ਜਿਆ ਤਵਾ ਕਰਦੇ ਕੌਡੀ ਟਿਕਾਣੇ ਸੁੱਖ ਨਾਲ..!"

-"ਮੈਖਿਆ ਮੱਲਾ ਕੀ ਪੁੱਛਦੈਂ.. ?"

-"ਬਾਬਾ ਬਖ਼ਤੌਰਾ ਵੀ ਪੂਰਾ ਚੌਰਾ ਹੋਊ..!"

-"ਕੰਜਰ ਆਖ, ਕੰਜਰ..!"

-"ਅਜੇ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਐ..?"

-"ਬੁੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਨ੍ਹੀ ਸੀ ਮਾਣ, ਜੁਆਨੀ 'ਚ ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਕੀ ਭੂਚਾਲ ਲਿਆਇਆ ਹੋਊ..?"

-"ਮਖਿਆ ਹੱਦ ਕਰਤੀ..!'

-"ਮੈਂ ਕਹਿੰਨੈਂ ਬਰਨੋਂ ਉਡਾਤੀ ਮਾਂਦਰੀ ਨੇ..!

-"ਬੁੜ੍ਹਾਪੇ 'ਚ ਜੁਆਨੀ ਆ ਚੜ੍ਹੀ..!"

-"ਉਏ ਬੁੜ੍ਹਾਪੇ 'ਚ ਚੜ੍ਹੀ ਜੁਆਨੀ 'ਚ ਕਿਹੜਾ ਉਹਨੇ ਖੁਰਗੋ ਪੱਟਤੀ ਹੋਣੀ ਐਂ..?" ਇਕ ਨੇ ਨੱਕ ਚਾੜ੍ਹਿਆ।

-"ਰੋਂਦੀ ਹੋਊ ਬਚਾਰੀ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ..!"

-"ਪਾਸਾ ਮਰੋੜ ਕੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੋਊ.. ?" ਇਕ ਖ਼ੀ-ਖ਼ੀ ਕਰ ਕੇ ਹੱਸਿਆ।

-"ਉਏ ਸਾਲਿਓ..! ਕਿਉਂ ਕੁੱਤੇ ਮਾਂਗੂੰ ਭੌਂਕੀ ਜਾਨੇ ਐਂ..! ਪੁਰਾਣੇ ਬੁੜ੍ਹੇ ਮਣ ਮਣ ਘਿਉ ਖਾ ਜਾਂਦੇ ਸੀ..!" ਬੱਗਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬੱਕਰੇ ਦੀ ਲੱਤ ਚੂੰਡਦਿਆਂ ਆਖਿਆ। ਉਹ ਸਾਬਤਾ ਬੱਕਰਾ ਖਾਣ ਵਾਲਾ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਗਾਰੇ ਵਾਂਗ ਵੱਜੀ ਸੀ।