ਗੀਤ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੱਕ ਪਾਰਟੀ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਲਹਿੰਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੀ ਗਈ।

-''ਐਹੋ ਜਿਆ ਈ ਕੋਈ ਹੋਰ ਲਾ ਬਾਈ..!" ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਹਾ।

ਦੂਜਾ ਤਵਾ ਘੁੰਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।

-"ਲੱਗੀ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਨਾ ਸੌਂਦੇ ਤੇਰੀ ਕਿਵੇਂ ਅੱਖ ਲੱਗ ਗਈ...!"

-"ਨਹੀਂ ਰੀਸਾਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀਆਂ.. !" ਇਕ ਨੇ ਅੱਡੀ 'ਤੇ ਘੁਕ ਕੇ ਬੱਕਰਾ ਬੁਲਾਇਆ। ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗੀ ਮੀਟ ਦੀ ਤਰੀ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਬੁੜ੍ਹਕੀ ।

-"ਬਾਈ ਆਸ਼ਕ ਸੀ ਮਿਹਨਤੀ..!"

-"ਹੈ ਕਮਲਾ..! ਮਿਹਨਤੀਆਂ ਅਰਗੇ ਮਿਹਨਤੀ..? ਮਜਨੂੰ ਦੇਖ ਲੈ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਸਾਲ ਹਲਟ ਈ ਗੇੜੀ ਗਿਐ..!"

-"ਰਾਂਝਾ ਕਿਹੜਾ ਘੱਟ ਸੀ..? ਉਹ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਸਾਲ ਮੱਝਾਂ ਈ ਚਾਰੀ ਗਿਐ..! ਸਾਥੋਂ ਚਾਰ ਦਿਨ ਪੱਠੇ ਨ੍ਹੀ ਆਉਂਦੇ..!"

-"ਬੱਸ ਮੱਝਾਂ ਚਾਰਨ 'ਤੇ ਈ ਰਹੇ? ਹੋਰ ਤਾਂ ਨ੍ਹੀ ਕੱਖ ਹੋਇਆ..!"

-"ਘੈਂਟ ਤਾਂ ਅਸਲ 'ਚ ਮਿਰਜਾ ਜੱਟ ਨਿਕਲਿਆ..!"

-"ਅਗਲੇ ਦੀ ਨੱਢੀ ਬੱਕੀ 'ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਗੋਲ਼ੀ ਬਣ ਗਿਆ..।"

-"ਰੇਡੂਏ ਆਲਾ ਬਾਈ ਕਿਹੜਾ ਮਿਰਜੇ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਐ..?"

-"ਪੂਰਾ ਠਰਕੀ ਲੱਗਦੈ..।'

-"ਉਹਨੂੰ ਪੈੱਗ ਲੁਆ ਕੇ ਆਉਨੈਂ ਯਾਰ..!"

ਪਾਰਟੀ ਵਿਚੋਂ ਉਠ ਕੇ ਇਕ ਉਸ ਨੂੰ ਪੈੱਗ ਲੁਆਉਣ ਉਠ ਗਿਆ।

-"ਲੈ ਬਾਈ..! ਤੇ ਹੁਣ ਇਕ ਮਿਰਜੇ ਜੱਟ ਦੀ ਕਲੀ ਲਾ ਦੇ !" ਪੈੱਗ ਲੁਆ ਕੇ ਮੁੜਨ ਲੱਗਾ ਉਹ ਸਪੀਕਰ ਵਾਲ਼ੇ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਕਰ ਆਇਆ।

ਬੱਗਾ ਸਿੰਘ ਅਜੇ ਗਿਲਾਸ ਵਿਚ ਬੋਤਲ ਟੇਢੀ ਕਰਨ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਮਿਰਜ਼ੇ ਜੱਟ ਦਾ ਤਵਾ ਬੋਲ ਪਿਆ;