ਸੁਣਕੇ ਰੂਹ ਕੰਬ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਕੋੜਿਆਂ ਦੀ ਮਾਰ ਨੇ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਜਿਸਮ ਵਿਚੋਂ ਸਾਰਾ ਲਹੂ ਚੱਟ ਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਕੱਟੇ ਗਏ। ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਕੱਟੇ ਗਏ। ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਪੁਤਲੀਆਂ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਤੇ ਜੀਭ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹੀ ਜੀਭ ਕੁਫਰ ਦੇ ਬੋਲ ਬੋਲਦੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਸ ਦਾ ਸਿਰ ਕੱਟ ਕੇ ਧੜ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇੱਥੇ ਹੀ ਬੱਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਕਿਤੇ ਇਹ ਕਾਫਰ ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਫਿਰ ਨਾ ਜਾਗ ਪਵੇ, ਉਸ ਦਾ ਮੁਰਦਾ ਜਿਸਮ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਸਾੜਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਸੁਆਹ, ਅੱਧੀ ਦਰਿਆ ਵਿੱਚ ਵਹਾਈ ਗਈ, ਅੱਧੀ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਉਡਾਈ ਗਈ। ਸਮਕਾਲੀ ਚਸ਼ਮਦੀਦ ਗਵਾਹ ਦਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਖੂਨ ਦੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਕਤਰੇ ਵਿਚੋਂ ਅਨਲਹੱਕ ਦੀ ਧੁਨੀ ਸੁਣਾਈ ਦੇਂਦੀ ਸੀ।

ਉਹ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਰਹੱਸ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਕਾਰਨ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਉਹ ਅਮਰ ਮਨੁੱਖ ਹੇ ਜੋ ਕੇਵਲ ਉਸ ਦੇ ਮੁਰੀਦਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਭ ਸਾਧੂਆਂ ਸੰਤਾਂ ਲਈ ਚਰਾਗ ਦੇ ਤੁੱਲ ਬਣ ਗਿਆ। ਅਲਗਜ਼ਾਲੀ, ਜੋ ਇਸਲਾਮੀ ਸ਼ਰਾਅ ਨੂੰ ਪੱਕੀਆਂ ਲੀਹਾਂ ਉਤੇ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਵੱਡਾ ਵਿਦਵਾਨ ਸੀ, ਵੀ ਮਨਸੂਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋਇਆ। ਉਹ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, "ਮਨਸੂਰ ਨੇ ਜੋ ਕੁੱਝ ਕਿਹਾ ਉਹ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਬੇਪਨਾਹ ਮੁਹੱਬਤ ਕਾਰਨ ਕਿਹਾ।" ਕੁਰਾਨ ਵਿਚ ਦਰਜ ਹੈ, "ਮੇਂ ਉਹ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਉਹੀ ਹਾਂ ਮੈਂ। "ਇੱਕ ਜਿਸਮ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਦੋ ਰੂਹਾਂ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਉਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋ।" ਫਰੀਦਉਦੀਨ ਅੱਤਾਰ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, "ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਰਾਹ ਉਤੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲਾ ਉਹ ਅੱਲਾਹ ਦਾ ਕਾਮਲ ਸ਼ਹੀਦ ਸੀ। ਸੰਘਣੇ ਹਨੇਰੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸਦਾ ਇਹ ਸ਼ੇਰ ਸੱਚ ਦੀਆਂ ਕੁੱਝ ਕਿਰਨਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਫਿਰਦਾ ਸੀ ਜਦ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸੂਰਜ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਉਹ ਡੂੰਘੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗੋਤੇ ਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਗੋਤਾਖੋਰ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਹੀਰਿਆਂ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਲੱਭ ਲਏ ਤੇ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਲਿਆ ਕੇ ਖਲਾਰ ਦਿੱਤੇ ।'' ਜਲਾਲਉਦਦੀਨ ਰੂਮੀ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੇ ਹੁਕਮ ਉਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਇਤਰਾਜ਼ ਕੀਤਾ:

ਜਦੋਂ ਅਨਿਆਂਕਾਰੀ ਜੱਜ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਕਲਮ ਫੜਦਾ ਹੈ

ਤਦ ਸੂਲੀ ਉਤੇ ਕੋਈ ਮਨਸੂਰ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸ਼ਬਿਸਤਾਰੀ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਗੁਲਸ਼ਨ-ਇ-ਰਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਲਿਖਦਾ ਹੈ:

"ਅਨਲਹੱਕ ਦਾ ਫਲ ਕਿਸ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਲੱਗਾ? ਮੈਂ ਰੱਬ ਹਾਂ, ਅਨੰਤ ਰਹੱਸ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਅ ਹੈ ਇਹ ਸ਼ਬਦ। ਮੈਂ ਰੱਬ ਹਾਂ, ਰੱਬ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੌਣ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ ਇਹ ਸਭ? ਇਕੱਲਾ ਮਨਸੂਰ ਨਹੀਂ, ਧਰਤੀ ਦਾ ਕਣ-ਕਣ ਇਹੋ