ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਨਿਆਂ ਕਰੋ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਮੈਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰੇ।" ਇਕ ਰਾਹਗੁਜ਼ਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਉਂ ਮਾਰੀਏ?" ਤਾਂ ਮਨਸੂਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਗਾਜ਼ੀ ਅਖਵਾਉਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਕ ਕਾਫ਼ਰ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਪੁੰਨ ਕਾਰਜ ਕੀਤਾ ਤੇ ਮੈਂ ਸ਼ਹੀਦ ਅਖਵਾਵਾਂਗਾ। ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਭਲਾ ਹੋਵੇਗਾ।"
ਪਰ ਬਗਦਾਦ ਨਿਵਾਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਮਾਰਨਾ ਤਾਂ ਕੀ ਉਸ ਲਈ ਬੁਰਾ ਸੋਚਦੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਅਹਿਮਦ ਇਬਨ ਹੰਬਲ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦਾ ਬੜਾ ਕੱਟੜ-ਪੰਥੀ ਨੇਤਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਹਦੀਸ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੈਗੰਬਰ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਕੁਰਾਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰਲੇ ਕਥਨ ਅਤੇ ਕਾਰਨਾਮੇ ਸੰਭਾਲੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਸ ਹਦੀਸ ਦਾ ਬੜਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹੰਬਲ ਨੇ ਮਨਸੂਰ ਵਿਰੁੱਧ ਕੇਸ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਜਿਸ ਪਰਕਾਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਇਸਲਾਮੀ ਹਕੂਮਤ ਹੁੰਦੀ, ਮਨਸੂਰ ਵਿਰੁੱਧ ਫੈਸਲਾ ਹੋਣਾ ਹੀ ਹੋਣਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਲਾਮੀ ਸ਼ਰਾਅ ਅਨੁਸਾਰ, "ਮੈਂ ਰੱਬ ਹਾਂ" ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਵਿਰੋਧੀ ਹੇ ਜਿਥੇ ਰੱਬ ਹੀ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਕੋਈ ਬਰੀਕ ਨਹੀਂ।
ਬਚਾਅ ਦੇ ਢੰਗਾਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦੀ ਥਾਂ ਮਨਸੂਰ ਨਵੇਂ-ਨਵੇਂ ਕੁਫਰ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਅੱਗ ਪਵਿੱਤਰ ਹੇ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸੋ ਵਿਚ ਤਾਂ ਰੂਹਾਂ ਨਾਚ ਕਰਦੀਆਂ ਦਿਸਦੀਆਂ ਹਨ।" ਆਪਣੀ ਝੌਂਪੜੀ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ ਇਕ ਪੱਥਰ ਰੱਖ ਲਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਕਾਅਬਾ ਕਿਹਾ ਤੇ ਇਸ ਦੁਆਲੇ ਜ਼ਿਆਰਤ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਚੰਨ ਤਾਰਿਆਂ ਅਤੇ ਕਹਿਕਸ਼ਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹਾਂ ਤੇ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘੁਮਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।" ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਆਖਿਆ, "ਜਲਦੀ ਹੀ ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਦੀ ਉਂਗਲ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਪਵਿੱਤਰ ਕਰਾਂਗਾ। ਉਹ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੀ ਘੜੀ ਆਉਣ ਹੀ ਵਾਲੀ ਹੈ।" ਉਸ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਇਹ ਬੰਦ ਹਨ:
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮਿਲਣਾ ਲੱਖ ਸੁਰਗਾਂ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ
ਦੋਜ਼ਖ਼ ਹੋਰ ਕੀ ਹੈ, ਸਿਵਾਇ ਤੇਰੇ ਵਿਜੋਗ ਦੇ
ਸਾਰੇ ਜਹਾਨ ਦੇ ਗੁਨਾਹ ਮੁਆਫ ਕਰ
ਮੇਰੇ ਨਾ ਕਰੀਂ।
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਕੀਤੀ ਜੋ ਨਾਕਾਬਲਿ ਮੁਆਫੀ ਜੁਰਮ ਹੈ।
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿਚ ਸੋ ਵਾਰ ਸਾੜਿਆ
ਹਜ਼ਾਰ ਵਾਰ ਸਾੜ, ਕਿ ਸਾਡਾ ਇਸ਼ਕ ਹਜ਼ਾਰ ਗੁਣਾ ਤੇ ਸੋ ਗੁਣਾ
ਨਹੀਂ।
ਉਸ ਨੇ ਲਿਖਿਆ:
