ਭਲਕ ਦੀ ਰਾਤ ਮੇਰੀ ਸੁਆਹ ਮੇਰਾ ਵਿਛਣਾ ਬਣੇਗੀ।

ਭਲਕ ਦੀ ਰਾਤ ਉਹ ਅਭਾਗੀ ਰਾਤ ਹੋਇਗੀ,

ਜਦ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਵਿਛੋਣਾ ਆਪਣੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਭਿਉਂ

ਸਕਾਂਗਾ।

ਹਰ ਵਕਤ, ਤੂੰ ਆਖਦਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪਾਸ ਹੋਵਾਂਗਾ,

ਇਥੇ ਹੀ ਰਹੀ, ਨੇੜੇ-ਤੇੜੇ ਅਤੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਰੰਗ ਤੱਕੀ।

ਈਸਵੀਂ 911 ਵਿਚ ਮਨਸੂਰ ਦੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦਾ ਕੇਸ ਵਜ਼ੀਰ ਅਲੀ ਇਬਨ ਮੂਸਾ ਦੇ ਸਪੁਰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਵਜ਼ੀਰ ਨੇ ਕੇਸ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਉਪਰੰਤ ਫੈਸਲਾ ਦਿੰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਸਲਾਮ ਵਿਰੁੱਧ ਕੁਫਰ ਦਾ ਕੇਸ ਸਾਬਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮਨਸੂਰ ਨੇ ਅਜਿਹੀ ਅਵੱਗਿਆ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਕੁੱਝ ਕਥਨ ਉਸ ਦੇ ਇਤਰਾਜ਼ਯੋਗ ਹਨ। ਵਜ਼ੀਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਦਾਹੜੀ ਮੁੰਨ ਦਿਉ, ਕੜੇ ਮਾਰੋ, ਚਾਰ ਦਿਨ ਤੱਕ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਰੁੱਖ ਨਾਲ ਲਟਕਾ ਕੇ ਰੱਖੋ। ਇਸ ਪਿਛੋਂ ਹਰ ਸ਼ਾਮ ਜੰਜ਼ੀਰਾਂ ਵਿਚ ਜਕੜ ਕੇ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟੇ। ਇਹ ਸਜਾਵਾਂ ਦੇ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ। ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਕੇਵਲ ਕੇਦੀਆਂ ਨੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜੇਲ੍ਹ ਦੇ ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ ਅਤੇ ਅਫਸਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਕਮਰਾ ਉਸਾਰਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਗਲੀਚੇ ਵਿਛਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ। ਉਸ ਨੂੰ ਨੌਕਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮੁਲਾਕਾਤੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮਹਾਰਾਣੀ ਅਕਸਰ ਉਸ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਸੁਣਨ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਅਤੇ ਅਰਜੋਈਆਂ ਕਰਦੀ ਕਿ ਬਗਦਾਦ ਨੂੰ ਬਦਦੁਆ ਨਾ ਦੇਣੀ। ਮਨਸੂਰ ਆਖਦਾ "ਫਕੀਰ ਕਦੀ ਬਦਦੁਆਵਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਪਰ ਝੂਠ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੇ। ਮੈਂ ਬਦਦੁਆ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਸੱਚ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਗਦਾਦ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਦਿੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਫਰਕ ਏਨਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲੋਂ ਮੇਰੀ ਬਰਬਾਦੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਉਸ ਪਿਛੋਂ ਬਗਦਾਦ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਯਕੀਨੀ ਹੈ।"

ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿਧੀ ਦੂਰ-ਦੂਰ ਫੈਲ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੰਬਲਾ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵੀ ਵਧ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਧਮਕੀਆਂ ਦੇਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਇਸ ਨਾਸਤਕ ਨਾਲ ਲਿਹਾਜ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੰਬਲਾਂ ਤੋਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਖਤਰਾ ਦਿੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਗਦਾਦ ਨੂੰ ਚਾਰੇ ਪਾਸਿਉਂ ਘੇਰ ਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਲਲਕਾਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਖਲੀਫਾ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਧੁੱਤ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਮਨਸੂਰ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਵਾਰੰਟ ਉਤੇ ਦਸਤਖ਼ਤ ਕਰਵਾਏ ਗਏ। ਸਵੇਰ ਸਾਰ ਮਨਸੂਰ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦਾ ਹੁਕਮ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਇਹ ਮੰਗਲਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ। ਹੁਕਮ ਸੀ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਏਗੀ, ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਅੱਗ ਵਿਚ