ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜਾਂ ਤਾਂ ਟੂਰ ਤੇ ਜਾਏਗੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਜੀਨ ਪਾਏਗੀ। ਹਾਰ ਕੇ ਜੀਨ ਬਦਲ ਕੇ ਜੂਟ ਪਾ ਕੇ ਗਈ। ਉਸ ਦਿਨ ਐਨਾ ਠਿੱਠ ਕੀਤਾ ਸੀ ਵੀਰੇ ਕਿ ਵਿਆਹ ਹੋਣ ਤੀਕ ਕਦੇ ਜੀਨ ਪਾਉਣ ਦਾ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਾ। ਭਤੀਜੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਭੂਆ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਭ ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰ ਪੀ ਲਿਆ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਭਤੀਜੀ ਨੇ ਆਵਦੇ ਕੱਪੜੇ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿੱਤੇ ਕਿ ਭੂਆ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ ਨਾਈਟ ਸੂਟ ਪਾ ਲਿਉ। ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਭੜਾਸ ਦੱਬਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਨਾ ਪੁੱਤ ਮੈਨੂੰ ਸੂਟ 'ਚ ਕੰਮਫਾਰਟੇਬਲ ਲੱਗਦਾ ਏ। ਵੀਰੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਗੱਲ ਯਾਦ ਨਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਧੀਆਂ ਅੰਦਰ ਪੇਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਘਰ ਪਾ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀਆਂ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਭੂਆ ਦੇ ਪਿੰਡ ਘੋਲੀਏ ਮਿਲਣ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਰਾਸਤੇ 'ਚ ਪੈਂਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਭੂਆ ਲਈ ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ ਪੰਜ ਸੂਟ ਖ਼ਰੀਦ ਲਏ ਕਿਉਂਕਿ ਭੂਆ ਦਾ ਦਰਦ ਹੀ ਐਨੇ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਸਮਝ 'ਚ ਆਇਆ ਸੀ। ਘਰ ਪੁੱਜੇ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਭੂਆ ਨੂੰ ਅਧਰੰਗ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮਸੀਂ ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਸਾਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਤਾਂ ਲਿਆ ਪਰ ਕੁਛ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪਾਏ ਸੂਟ ਨੂੰ ਉਸੇ ਗਹੁ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਕਿੱਥੋਂ ਬਣਾਇਆ। ਮੈਂ ਭੂਆ ਨੂੰ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ੇ 'ਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਸੂਟ ਦਿਖਾਏ ਤਾਂ ਭੂਆ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਲਈਆਂ। ਉਸ ਦਿਨ ਭਾਰੇ ਮਨ ਨਾਲ ਭੂਆ ਦੇ ਪਿੰਡ ਆਏ ਜਦੋਂ ਦਾ ਭੂਆ ਦੀ ਨੂੰਹ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹਫ਼ਤਾ ਮਸਾਂ ਹੀ ਕੱਟੂ ਬੇਜੀ। ਚੌਥੇ ਦਿਨ ਖ਼ਬਰ ਆਈ ਕਿ ਭੂਆ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਐਂਵੇ ਲੱਗਾ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਹਿੱਸਾ ਕੱਟਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਭੂਆ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪੁੱਜੇ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਦਿੱਤੇ ਸੂਟਾਂ 'ਚੋਂ ਮਸਟਰਡ ਸੂਟ ਜਿਸ 'ਤੇ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਲੱਗੇ ਸਨ, ਉਹ ਭੂਆ ਦੇ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਭੂਆ ਦੀ ਨੂੰਹ ਦੱਸਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਉਸ ਦਿਨ ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਇਸ਼ਾਰੇ ਕਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਗਏ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸੂਟ ਪਾਉਣਾ। ਅਸੀਂ ਸਿਉਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਜਦੋਂ ਸਿਉਂ ਕੇ ਆਇਆ ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਹੋ ਗਏ। ਅਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹੀ ਪਾ ਦੇਈਏ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਊਗੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਭੂਆ ਨੂੰ ਰੱਬ ਤੋਂ ਖੋਹ ਲਿਆਵਾਂ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਰੱਜ-ਰੱਜ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾਂ ਸੂਟਾਂ ਦੀਆਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਦੀਆਂ। ਭੂਆ ਦੀਆਂ ਬੰਦ ਅੱਖਾਂ ਦੇਖ ਮੇਰੀ ਕਿੰਨੇ ਵਾਰ ਭੁੱਬ ਨਿਕਲੀ।