ਇਹ ਕੀ?

 

'ਅਜੇ ਤੱਕ ਮੁਬਾਰਕ ਹਵੇਲੀ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਪੈਗਾਮ ਨਹੀਂ ਆਇਆ?" ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ।

'ਆਵੇਗਾ ਮਹਾਰ ਜ, ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਦਾ ਰਾਸ਼ਨ ਪਾਣੀ ਬੰਦ ਏ। ਚੁਲ੍ਹੇ ਅੱਗ ਨਹੀਂ, ਘੜੇ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ, ਤਵੇ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ।' ਆਖਣ ਲਗਾ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਨਲੂਆ।

'ਫਕੀਰ ਅਜ਼ੀਜ਼ੁਦੀਨ?'

'ਉਹ ਤੇ ਅਟਕ ਪੁਜ ਗਿਆ ਹੋਇਐ ਕਿਲੇ ਦੀਆਂ ਚਾਬੀਆਂ ਲੈਣ।' ਦੀਵਾਨ ਆਖਣ ਲਗਾ।

'ਲਓ ਮੁਬਾਰਕ ਹਵੇਲੀ 'ਚੋਂ ਅਬਦੁਲ ਹਸਨ ਆ ਗਿਆ ਏ।'

'ਸਲਾਮ, ਮੈਤੀਆਂ ਵਾਲੀ ਸਰਕਾਰ ਸਲਾਮ। ਮੈਂ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਮਾਨ ਵਲੋਂ ਕੁਝ ਅਰਜ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਇਆ ਹਾਂ। ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਨੇ ਅਰਚ ਕੀਤੀ ਏ। ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੀ ਸ਼ਾਹ ਸਾਂ। ਅੱਜ ਕੰਗਾਲ ਹਾਂ ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਮਹਿਮਾਨ ਹਾਂ। ਕੋਹਨੂਰ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲ ਗਿਐ। ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਸੀ। ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਹੀਰੇ ਨਾਲ ਇਸ਼ਕ ਏ ਇਸ ਲਈ ਇਕ ਝੂਠ ਤੇ ਫਿਰ ਕਈ ਝੂਠ ਬੋਲਣੇ ਪਏ। ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਆਓ ਤੇ ਹੀਰਾ ਮੈਂ ਆਪ ਪੇਸ਼ ਕਰਾਂਗਾ।' ਸ਼ਾਹ ਜਮਾਨ ਦੀ ਫ਼ਰਿਆਦ ਸੁਣਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।

'ਅਸੀਂ ਕਲ ਆਵਾਂਗੇ।' ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ।

'ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਇਸਤਕਬਾਲ ਲਈ ਹਾਜ਼ਰ ਖੜੇ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਮੀਰ ਅਬਦਲ ਹਸਨ ਆਖ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ।

'ਦੀਵਾਨ ਸਾਹਿਬ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀਰਾ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਜਿਸ਼ ਦੀ ਕੋਈ ਵੀ ਗੱਲ ਨਾ ਛੇੜੀ ਜਾਏ। ਕਿਤੇ ਭੋਗ ਤਕ ਨਾ ਪਏ। ਸਾਜਿਸ਼ ਦੇ ਬਾਰੇ ਫਿਰ ਸੋਚਾਂਗੇ। ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਯਾਬ ਹੀਰਾ ਲੈਣਾ ਜਰੂਰੀ ਏ। ਅਜੇ ਸਾਜਿਸ਼ ਤੇ ਪਰਦਾ ਪਾ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇ।' ਮਹਾਰਾਜ ਆਖਣ ਲਗੇ।

ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਵਾਜਿਆਂ ਗਾਜਿਆਂ ਨਾਲ ਸਾਹੀ ਸ਼ਾਨੋ-ਸ਼ੌਕਤ ਵਿਚ ਮਹਾਰਾਜ, ਦੀਵਾਨ, ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਨਲੂਆ ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਦੂਜੇ ਸਰਦਾਰ ਮੁਬਾਰਕ ਹਵੇਲੀ ਪੁੱਜੇ। ਅਗੇ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਮਾਨ ਤੇ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਹ ਸੁਜਾ, ਵਫ਼ਾ ਬੇਗ਼ਮ ਤੇ ਦੂਜੇ ਅਹਿਲਕਾਰ ਗੱਲ 'ਚ ਪੱਲਾ