ਪਰਾਤ ਵਿਚ ਪਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਡਟ ਖੁਲ੍ਹ ਗਏ।

ਡੇਲੀ ਵਿਚ ਮੁਟਿਆਰ ਸਿਕੁੜ ਕੇ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਸੀ।

ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਅਤੇ ਦੇ ਗੁਮਾਸ਼ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਰਹੇ ਸਨ। ਹਰਮ ਵਿਚ ਅਤਰ ਦਾ ਤਰਕਾਅ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਸੇਜ ਵਿਛਾਈ ਗਈ ਡੋਲੀ ਆਪੇ ਚੁਕੀ ਤੇ ਆਪੇ ਹੀ ਖੇਮੇ ਦੇ ਮੁਹਰੇ ਰਖੀ ਸਰਦਾਰ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ।

ਅਚਾਨਕ ਇਕ ਚੀਖ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿਚ ਗੂੰਜ ਉਠੀ

ਹਾਏ ਅੱਲਾ ! ਅਵਾਜ਼ ਸੀ ਵਡੇ ਸਰਦਾਰ ਦੀ

ਇਹ ਕੀ, ਖੂਨ? ਖੰਜਰ। ਕਿਸ ਖੰਜਰ ਮਾਰਿਆ ਏ ਕਿਸ ਖੂਨ ਕੀਤਾ ਏ। ਇਹ ਖੰਜਰ ਮੈਂ ਮਾਰਿਆ ਏ ਸਰਦਾਰ।

"ਕਿਊਂ?"

ਸਰਦਾਰ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਤੇ ਉੱਤਰ ਆਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਹੁਣ ਸਾਡਾ ਸਰਦਾਰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਨਹੀਂ।

ਸ਼ਰਾਬ ਨੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਦੀ ਨੌਬਤ ਆਉਣ ਹੀ ਨਾ ਦਿਤੀ। ਛੋਟਾ ਸਰਦਾਰ ਵੱਡਾ ਸਰਦਾਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਬਾਹਰ ਸ਼ਰਾਬ ਉਡ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਖੈਮੇ ਦੇ ਜਵਾਨੀ ਖੂਨ ਦੇ ਅਥਰੂ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ।

ਨਵਾਂ ਸਰਦਾਰ ਖੇਮੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਬਾਕੀ ਆਪਣੇ ਠਿਕਾਣੇ। "ਬੇਗਮ।" ਚੰਦਾ ਬੋਲੀ, ਖਾਨ ਸਾਹਿਬ ਸਰਦਾਰੀ ਮੁਬਾਰਕ। ਅਜ ਦੀ ਰਾਤ ਮੁਬਾਰਕ ਵੀ ਏ ਤੇ ਖੂਨੀ ਵੀ ਇਸ ਲਈ ਅਜ ਸਰਦਾਰ ਬਨਣ ਵਿਚ ਹੀ ਐਸ਼ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਜਾਏ।

"ਤੂੰ ਕੌਣ ਏਂ?"

'ਮੈਂ ਡੋਲੀ ਨਾਲ ਆਈ ਨੈਣ ਹਾਂ।"

"ਅਛਾ ਜਿਦਾਂ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਸੁਭਾਨ ਅਲ੍ਹਾ, ਤੇਰੀ ਜੁਬਾਨ ਮੁਬਾਰਕ ਹੋਵੇ।"

"ਹਜੂਰ ਦਾ ਇਕਬਾਲ ਬੁਲੰਦ ਹੈ।"

ਅਛਾ ਫਿਰ ਸਹੀ 'ਯੇ ਸੇਜ ਨਿਕਾਹ ਕੇ ਬਾਅਦ ਕਾਮ ਆਏਗੀ, ਅੱਛਾ ਖੁਦਾ

ਹਾਫਿਜ਼।"

ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਰਸਾਂ ਨੂੰ ਸਦੋ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੌਲਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿਉ। ਖਾਨ ਸੋਚਦਾ ਸੋਚਦਾ ਬਾਹਰ ਚਲਾ ਗਿਆ।